‘A glimpse into the world proves that horror is nothing other than reality.’, Alfred Hitchcock.
Helaas heeft het boekje 333 WEETJES die mythe doorprikt, maar U begrijpt waarschijnlijk even goed als ik dat indien een soulmate een dikke week voor Halloween een mailtje in mijn bus dropt met daarin een uitnodiging voor het DARK ARTS FILM FESTIVAL in Amsterdam, dit dus nog steeds werkt als een rode lap op een stier. Veel meer satanische stimulans heeft deze discipel nu eenmaal niet nodig om zodanig getriggerd te worden om blindelings de negen cirkels van de hel af te dalen teneinde mijn vermeende hexakosioihexekontahexafobie tot devil’s delight aan te zwengelen.
Of deze vragen nu van fysieke of psychische aard zijn, vaak zult U merken dat een gemiddelde burger zich al dan niet terecht afvraagt waarom iemand überhaupt een horrorfilm zou willen zien, laat staan er ééntje maken? Bijgevolg bevat de zwarte materie van dergelijke aard alle ingrediënten om diepgaand te onderzoeken, over te schrijven of zelfs over te fantaseren. Speaking of: zeg nu nog eens dat er in Playboy geen interessante artikels zouden staan; wat te zeggen van bijvoorbeeld Stephen Kings befaamde essay WHY WE CRAVE HORROR MOVIES (december 1981), dat destijds behoorlijk wat stof heeft doen opwaaien. Deze wereldberoemde horrorauteur wijst hier op het feit dat doorheen de menselijke geschiedenis gruwelijkheden van welke soort dan ook altijd al een haast onwezenlijke populariteit genoten. Denk maar aan de gladiatoren die met hun – liefst zo bloedig mogelijke – dood het volk moesten vermaken. Maar dat gold evengoed voor pakweg de Azteken, waarbij het mensenoffer in hun ideologie centraal stond. Vanuit dat standpunt zou King wel eens gelijk kunnen hebben indien hij stelt dat wij – de mens – allemaal geestelijk gestoord zijn, maar dat sommigen dat beter kunnen camoufleren dan anderen. Hoewel ze nog wel degelijk bestaan in sommige landen, gaan wij anno 2021 doorgaans niet meer naar openbare executies. Daartegenover kijken wij met heel de familie wel gezellig televisie, naar het eindeloos afslachten van fictieve personages. Het blijft voer voor aan de toog van elke amateur psycholoog, maar volgens King schuilt er in elk van ons een monster dat zonder meer in staat is om te moorden eenmaal de juiste knopjes zijn ingedrukt. Opnieuw vanuit dit standpunt kan men zeggen dat de geweld kotsende duivel op het witte doek een soort projectie is van onze eigen diep verscholen en donkerste emoties, waarmee aldus op een veilige manier de confrontatie kan aangegaan worden.
Hoe dan ook, met als doel om het horrorgenre meer open te trekken naar een breder publiek, stonden op dit spiksplinternieuwe filmfestival door en voor filmmakers een honderdtal kortfilms op het menu. De selectie op deze eerste editie draagt naast flarden sci-fi & fantasy – U raadt het nooit tijdens deze Halloween – uiteraard horror in al zijn vormen als grootste gemeenschappelijke deler hoog in het vaandel. Als vanouds komen de meeste shorts uit Amerika, UK, alsook uit Nederland zelf, maar verbazend genoeg ook uit minder evidente landen als Israël, Iran, Oostenrijk, Wit-Rusland en last not but least ook uit ons eigen België. Naar analogie van de grote zes, zijn er inderdaad zes horror ambassadeurs waar dus enkele prijswinnaars tussen zitten.
(Kleine persoonlijke noot om te stipuleren dat het horrorgenre eveneens in België tot de dag vandaag de dag zeer stiefmoederlijk wordt behandeld. Sowieso a must have voor elke horror-aficionado, maar dankzij Steve de Roover zijn door Zeno Pictures uitgebrachte documentaire FORGOTTEN SCARES: AN IN-DEPTH LOOK AT FLEMISH HORROR CINEMA (2017) wordt eindelijk onderstreept dat ook in onze Belgenhaspel een aantal zeer creatieve filmmakers huizen.)
Hoewel het programma er eentje is om bloed en duimen bij af te likken, is het in zijn totaliteit te omvangrijk om dit hier in zijn geheel voor te schotelen. In plaats daarvan kan U zich wel verdiepen in onderstaande award-list die op zich al een zeer demonisch beeld schept van deze uitzonderlijke Halloween-beleving. Het DARK ARTS FILM FESTIVAL stelde namelijk een zeskoppige COVEN OF JUDGES aan, die onverbiddelijk koppen deed rollen tijdens het uitreiken van de begeerde helse stigmatisaties die mogen gelden als brandmerk voor de meest innovatieve Zwarte Kunst.
Aangezien Astaroth, naast Lucifer en Beëlzebub, zijn sporen heeft verdiend als één van de superieure heersers van de Hel, werd hij uitgenodigd als patroonheilige van dit DARK ARTS FILM FESTIVAL dat Amsterdam in een ongeziene gitzwarte Halloween zal drenken. Vergis U dus zeker niet indien U een hoffelijke en beschaafde engel met een kroon ziet verschijnen, want zelfs al is de zonde liegen hem totaal vreemd, Astaroth blijft wel degelijk één van de aanvoerders van een leger van veertig legioenen kwaadaardige zielen. Hoewel Astaroth zelf zowel zijn engelen- als drakenvleugels krampachtig verborgen probeert te houden voor de mensheid, wordt hij alsnog – met flinke tegenzin – vaak afgebeeld als de wilde berijder van een creatuur des duivels met een adder in zijn hand. Het is dan ook niet voor niets dat Astaroth door eminente occultisten hoog aanzien geniet als een buitengewoon intellectueel zwaargewicht en net daarom stond het in de ondergronds stromende lava gebeiteld dat hij de geknipte persoon zou zijn als patroonheilige van DARK ARTS FILM FESTIVAL.
Niet gespeend van enige empathische fierheid kan alvast verklapt worden dat verschillende Belgen als winnaar uit de krochten van de onderwereld zijn gekropen.
Het grote en aanhoudende prijsbeest blijft MUIL a.k.a MAW (2019), waarmee regisseur Jasper Vrancken (met Steve De Roover als producer) ditmaal in de categorie ‘Benelux Malevolence Alpha Titles’ de begeerde prijs van ‘Best Director’ wist te kapen. Deze kortfilm laat zien hoe Richard zijn onorthodoxe seksuele fantasie nastreeft; namelijk dat hij opgewonden raakt van het idee om verscheurd te worden door een wild beest. Dankzij een advertentie komt hij in contact met Max, die mogelijk zijn fantasie waar kan maken. Maar durft Richard uiteindelijk die finale stap te zetten? MUIL / MAW mocht eveneens dankzij onze eigen Yves De Mey de prijs voor ‘Best Sound Design’ in ontvangst nemen. (En dan hebt U Yves zijn upcoming album op Dropa Disc nog niet gehoord.)
Bovengenoemde regisseur Steve De Roover kreeg dan weer een zogenaamde ‘Special Mention’ in de categorie ‘Best Horror’ voor zijn kerstkortfilm FAMILY MATTERS, die deel uitmaakt van de Duitse visie betreffende The Dark Side Of X-Mas, DEATHCEMBER (2019). In de categorie ‘Best Praktical Effects’ werd ook Saskia Verreycken genomineerd, die in FAMILY MATTERS visueel versterkt hoe een jonge man die voor de eerste keer kerstmis gaat vieren bij zijn schoonouders, het familiegeheim ontdekt.
Hopelijk verkeert U niet meer in de veronderstelling dat de Queer-movement enkel watjes voortbrengt die zijn blijven steken in pakweg de THE BOY IN THE BAND (1970), waarin als eerste grote studioproductie een hele gay-community uit de kast komt gerold. (Overigens choqueerde exact 10 jaar later diezelfde regisseur William Friedkin de Queer-beweging door in CRUISING (1980) Al Pacino als undercover cop het Meatpack District te laten uitpluizen op zoek naar een serial killer die het heeft gemunt op gays uit de Leatherbars en S&M scene.)
Maar ondanks alle protest en tegenwerking bij het uitbrengen van CRUISING, blijft dit klein bier tegenover de kortfilm THE LITTLE DEMONS (2019) waar Carol Van Hemelrijck terecht een ‘Special Mention’ voor in de wacht sleepte in de categorie ‘Queer Visions‘ . Overigens is de knipoog naar Friedkins THE EXORCIST (1973) nooit ver weg, want in dit geval zijn twee vaders de wanhoop nabij door de nocturale perikelen van hun bezeten dochter. Elke nacht opnieuw crosst Sean en Giles dochter krijsend door hun appartement en krabt haar nagels open op de muren. De papa’s staan doodsangsten uit en beseffen goed genoeg dat er iets moet gebeuren. Maar wat dan?
Nog een ‘Special Mention’ in de categorie ‘Best Fantasy’ viel aan regisseur Christophe Mavroudis te beurt, die met CADUCEA (2019) zijn protagonist Tom niet enkel zijn verminkt gezicht probeert te laten verbergen achter zijn flamboyante Commedia dell’arte maskers. Hoewel dit pas enkele decennia later wordt ontdekt, verbergt Tom ook nog een diep geheim.
In de categorie ‘Best Sci-fi’ werd de animatiefilm OXYGEN (2020) van Rocky Grispen en Violette Belzer geprezen, waarin een astronaute crasht op een verre planeet met slechts één fles zuurstof om te overleven. Lijdend onder dat gebrek aan zuurstof komt zij voor een hartverscheurende keuze te staan om in de eerste plaats zelf te overleven, alsook om haar dochter ooit terug te zien. Ze betaalt hiervoor een dure prijs; zowel als persoon, alsook als dokter. Niet voor niets dat de animatiefilm van deze regisseur uit As al eerder werd geselecteerd voor het prestigieuze filmfestival in Hiroshima.
Niet genomineerd was THE BLACK CAT, maar toch beoordeelde de sponsor Max Maloney deze kortfilm waardig genoeg om het team het enige te gunnen wat ze vroegen: het gebruik van een camera om hun project te capteren.
Voila, dat was de Belgische zijde, maar uiteraard vielen nog tal van andere filmmakers in de prijzen. Alles op een rijtje:
Best Director:
Polter (Spain) – Álvaro Vicario
Dog Skin (UK) – Tiago Teixeira
MAW (Belgium) – Jasper Vrancken (Winner)
Dark Lights (USA) – Deborah Richards
Stallag III-C (Belarus) – Jason Rogan
Swipe / Woodland Cemetery (NL) – Niels Borgonje (Special Mention)
Lili (NL) – Yfke van Berckelaar (Special Mention)
Best Horror:
Polter (Spain) – Álvaro Vicario
Dog Skin (UK) – Tiago Teixeira (Winner)
Teething (Canada) – Glen Matthews
Shiny New World (NL) – Jan van Gorkum (Special Mention)
Family Matters (Belgium) – Steve De Roover (Special Mention)
Best Practical Effects:
Koreatown Ghost Story (USA) – Minsun Park & Teddy Tenenbaum
Hospital Dumpster Divers (Norway) – June Midttveit Olsen & Øystein Nesheim (Special Mention)
Dark Water (Australia) – Erin Coates & Anna Nazzari (Special Mention)
Family Matters (Belgium) – Saskia Verreycken
Shiny New World (NL) – Stephan Vos, Richard Raaphorst (Winner)
Best Sci-fi:
The Spray (Germany) – Uwe Flade
Friend of Sophia (USA) – Alden Peters (Special Mention)
Proxy (USA) – Sophia Banks (Winner)
Zwart (NL) – Tommie Geraedts
Transfert (France) – Jonathan Degrelle (Special Mention)
Oxygen (Belgium) – Rocky Grispen, Violette Belzer
Best Fantasy:
Riven (New Zealand) – Matt Inns
Freely We Serve (USA) – Anna White & Emily Kaye (Special Mention)
Caducea (Belgium) – Christophe Mavroudis (Special Mention)
Mime (NL) – Ruwan Heggelman (Winner)
In the Deep (USA) – En Nelson-Correia
Best Sound Design:
Bloodshed (USA) – Olivier Germain, Luc Bouchard, Alexis Farand (Special Mention)
MAW (Belgium) – Yves De Mey (Special Mention)
Peaking (UK) – Hannah Smith (Winner)
Lose It (USA) – Maximilian Clark
Dog Skin (UK) – Baron Saturday
Best Queer Vision:
Stigma (Spain) – David Velduque (Special Mention)
Polter (Spain) – Álvaro Vicario (Winner)
Friend of Sophia (USA) – Alden Peters
Freza (Russian Federation) – Anna Melnikova
The Little Demon (Belgium) – Carol van Hemelrijck (Special Mention)
Innocent Boy (USA) – Brock Cravy
Best Cinematography:
Suspense (USA) – Chris Durr (Special Mention)
Ride With the Guilt (UK) – Archie Guinchard
Dark Lights (USA) – Deborah Richards
Inside Voices (NL) – Ramses de Bruijn (Special Mention)
Stalag III-C (Belarus) – Vladan Panich (Winner)
Best Student of the Dark Arts:
Erebus (USA) – Will Ammann
Exit (Russian Federation) – Ivan Basov (Special Mention)
The Other One (Germany – Lukas Baier (Winner)
Freza (Russian Federation) – Anna Melnikova
Echthaar (Austria) – Dominic Kubisch
The Madness in the Grooves (USA) – J. Dylan Mehring (Special Mention)
Best Short & Dark Unproduced Screenplay:
I Need a Sixer (USA) – Jesse Mattson, Steve Weber (Special Mention)
Hero (USA) – Jason Tostevin (Special Mention)
Multitasking (USA) – Frank J. Avella
Love, Post-Mortem (USA) – Nathan Ludwig, Chad Farmer
Disrupture (USA) – Ross Morin (Winner)
Xq28 (UK) – Dan Horrigan (Special Mention)
Best Cult & Dark Webb:
Karma (Russian Federation) – Serge Vane
Exaltation (USA) – Kevin P. Kearney
Crappy Christmas (Germany) – Jürgen Kling (Special Mention)
A Wreck in Paradise (France) – François Zaïdi (Winner)
Pretty Bonnets (UK) – Mick Down
Old Nick’s Pitching Forum:
I Need a Sixer (USA) – Jesse Mattson & Steven Weber
And They Shall Handle Serpents (USA) – Jason Tostevin (Special Mention)
Flow (NL) – Wild Meep Productions (Special Mention)
A Little Ghost Story (NL) – Michiel ten Kleij
The Beckoning (Portugal) – Catarina César
Custom (UK) – Tiago Teixeira (Winner)
- The Black Cat form Belgium was not nominated, but our sponsor Max Maloney saw fit to grant this team the only item they asked for – a camera! They are lucky to win this impromptu extra prize – a free rental camera on loan to shoot their project.
Best Thriller:
The Other One (Austria) – Lukas Baier
Swipe (NL) – Niels Borgonje (Winner)
Ride With The Guilt (UK) – Dario Bocchini
Keep Mum (UK) – Luana di Pasquale (Special Mention)
Now That You’re Mine (Finland) – Petra Lumioksa (Special Mention)
The Separation (UK) – Fraser Watson
Best Video Effects:
Das Spray (Germany) – Christina Agapitou (Special Mention)
Dark Lights (USA) – Deborah Richards (Winner)
Friend of Sophia (USA) – Alden Peters (Special Mention)
Transfert (France) – Mystery FX & Thomas Duphil
Zwart (NL) – Ivor Goldberg, Jeroen Aerts, Guido Ekker
Best Performance:
Proxy (USA) – Emma Booth (Special Mention)
Lili (NL) – Lisa Smit (Winner)
Teething (Canada) – Hugh Thompson (Special Mention)
Make a Wish (USA) – Josephine Chang
Keep Mum (UK) – Nadira Murray
Cuckoo (UK) – entire ensemble
Best Benelux Short:
Mime (NL) – Ruwan Heggelman
Shiny New World (NL) – Jan van Gorkum (Winner)
Lili (NL) – Yfke van Berckelaar (Special Mention)
Inside Voices (NL) – Kiko Morah (special Mention)
Woodland Cemetery (NL) – Niels Bourgonje
Nightingale (NL) – Jasper de Bruin
Best Short Film:
Dog Skin (UK) – Tiago Teixeira (Special Mention)
Crappy Christmas (Germany) – Jürgen Kling (Winner)
Shiny New World (NL) – Jan van Gorkum
Polter (Spain) – Álvaro Vicario (Special Mention)
Mime (NL) – Ruwan Heggelman
Lili (NL) – Yfke van Berckelaar
Special Award: A Light in the Darkness:
This award is given to Jesse Mattson (I Need a Sixer) for his energy, positivity, dedication and professionalism. He was a light in the Darkness at our inaugural edition and an inspiration to us all.
Alle verdere informatie:
SVN's Unsane Vortex 