First things first: gezien zijn geschiedenis in Gent, is de socialistische partij quasi altijd al gelinkt geweest aan de naam ‘Vooruit’. Persoonlijk krijg ik het echter niet verkropt dat het gelijknamige politiekvrije kunstencentrum, dat nota bene een belangrijk deel uitmaakte het historisch patrimonium – het feestpaleis van de socialisten als u wil – en zowaar in 2013 zijn onafhankelijke honderd kaarsen mocht uitblazen (als in een EEUW!), dus ondanks het aangetekende protest boem paukeslag zijn naam zag verdwijnen dankzij de arrogantie van een politieke partij.
Misschien ligt het aan feit dat naast duizenden andere artiesten, ook Dj SVN hier ook een actieve rol heeft gespeeld bij zowel iconische bands kaliber als de in de rubriek Re-Connecting The Dots Revisited besproken Melvins & Thurston Moore, Isis, Thindersticks, Pinback, Crime & The City Solution ft David Eugene Edwards & Jim White, of de helaas in 2019 overleden Daniel Johnston; alsook toenmalig opkomend geweld als Steak Number Eight, School Is Cool, Kaptain Korsakov, Wallace Vanborn, De Staat, Death Letters, Guapo, Will Samson, Tommigun, Kras, Porn, Big Business, etc. Dood hoort uiteraard bij het leven en sommige legendes hebben reeds het vergankelijke voor het eeuwige geruild, maar uiteraard is bovenstaande opsomming maar een greepje uit duizelingwekkende aanbod dat dé Vooruit maakte tot wat dé Vooruit was en dit zal voor mij persoonlijk ook zo blijven. Om het helemaal verwarrend te maken, bestaat de Vooruit nog wel als zaal, maar onder een noodgedwongen nieuwe naam – die ik dus bewust negeer – draait natuurlijk de interne werking gewoon verder. hoe dan ook, Gent noemt toch niet voor niets de Arteveldestad, of is deze historische context vervaagd tot een leuk weetje misschien?
Sinds vorig jaar oktober is Gent met Ruiskamer een minifestival rijker dat de avontuurlijke musickateers voldoende zou kunnen triggeren om daadwerkelijk nog eens af te zakken naar de Oost-Vlaamse hoofdstad. Ruiskamer is namelijk een experimentele concertreeks die afscheid neemt van muzikale scheidingslijnen door gerenommeerde pioniers naast al dan niet net afgestudeerd embryonaal talent te plaatsen, dat met vallen en opstaan zijn weg tracht te vinden in het uitdagende labyrinth van improv, minimalistische orgelimprovisaties, mediatieve ambient of tegendraadse avant-garde. Daarbovenop nodigen twee gelauwerde avant-gardeartiesten je tijdens elke Ruiskamer-avond mee op hun muzikaal vliegend tapijt. In deze ongoing reeks waren dan ook al muzikale innovators als Lea Bertucci, Ben Vida, Okkyung Lee, Astrid Sonne, Clara Levy, Félicia Atkinson, Frederik Rasten, Ruben Machtelinckx, Julia Reidy, Asamisimasa, Mich L of de legendarische componist en mediakunstenaar Arnold Dreyblatt te gast.
Vanaf 2023 treedt er echter een nieuwe speler naar voren en wordt voor deze zesde aflevering voor het eerst samengewerkt met Sound In Motion, het team achter het in Svn’s Essential Nine #21 aangehaalde festival Summer Bummer 2022. Deze eerste collaboratie resulteert in Ruiskamer #6 en verwelkomt niemand minder dan Mary Jane Leach, Marjolein Verminnen, Jenna Vergeynst & Roel Das in de Gentse Myri-Concertzaal.
Mary Jane Leach (US)
Misschien dat de naam Mary Jane Leach niet onmiddellijk een op een contrabas gespannen pianosnaar doet trillen, maar zij behoorde wel degelijk tot wat als de tweede generatie New Yorkse minimalistische componisten wordt bestempeld. U weet wel: de heren Julius Eastman (1940-1990) Philip Corner (°1933) of de in Ruiskamer #5 uitgenodigde Arnold Dreyblatt (°1953) die allen hun muzikale contributie leverde om in de jaren zeventig van New York een opwindende plaats te maken. In dit verband is GAY GUERRILLA: JULIUS EASTMAN AND HIS MUSIC (2015) een interessante leestip, waar Leach samen met Renée Levine Packer mederedacteur van was. Onder meer worden hier enkele van zijn destijds als schandaal gestigmatiseerde acties belicht, zoals bijvoorbeeld de homo-erotische interjecties tijdens de SONG BOOKS (1975) performance van – de in de rubriek Re-Connecting The Dots Revisited #6 aangehaalde connectie van John Zorn met – John Cage.
Een terugkerende insteek van de zeldzaam optredende Mary Jane Leach (°1943), is dat zij haar composities vaak afstemt op specifieke instrumenten en/of locaties, waarin akoestische alsook de fysieke eigenschappen van geluid centraal staan. Luister bijvoorbeeld naar het in 1989 voor het orgel in de Keulense Sankt Peter-Kerk gecomponeerde “Pipe Dreams”, dat in 2017 dankzij het Italiaanse Editions Blume (oa huis van Eastman, Lucier, Hennies…) op purper vinyl werd uitgebracht. Naast internationale vertolkingen allerhande, kan U meer composities van haar vinden op labels als Die Schachtel, Xl Recordings of zo staat er nieuw werk op til via Shlom Sviri’s Modern Love-label.
Ruiskamer heeft momenteel dus een wereldpremière in zijn pollen, want speciaal voor het festival presenteert Mary Jane Leach haar gloednieuwe compositie dat ze op het majesteuze MIRY-orgel ten uitvoer zal brengen.
Marjolien Vernimmen, Jenna Vergeynst & Roel Das.
Toen de Amerikaanse componist Mike Svoboda (°1960) zijn stuk ECHO YES NO in 2019 schreef voor twee harpen en elektronica, had hij niet onmiddellijk de zonnige lente in zijn achterhoofd. Svoboda begaf zich namelijk op het glad ijs van de innerlijke strijd die per definitie gepaard gaat bij het nemen van zware of verscheurende beslissingen. Hiervoor worden moderne technieken gebruikt zoals bijvoorbeeld een surround-beleving die op elke zitplaats apart een unieke ervaring genereert.
Als het harpensemble Vireo, experimenteren Marjolien Vernimmen & Jenna Vergeynst met de ruimtelijke aspecten van Svoboda’s opzet, waarin ze worden bijgestaan door de elektronica van Roel Bas. Kies je zitje dus zorgvuldig, want dit trio combineert het originele werk met een korte stuk REFRACTION van de Belgische componist Benjamin Van Esser, die er zijn handelsmerk van maakt te spelen met desoriënterende metrische effecten, con- en dissonantie en een nogal ongeziene harmonische complexiteit.
Een heel andere insteek dan bijvoorbeeld de levensloop van Roel Das, die na zijn omscholing van elektronica-ingenieur tot muzikant, als sound enigineer en elektronicamuzikant voor gevestigde ensembles begon te werken. Als componist, arrangeur en copyist werd recording, klankregie en muziekelektronica zijn metier, dat hij toepaste bij een aantal contemporary componisten uit zowel binnen- en buitenland. Naast zijn werk als docent in het departement Live Electronics in het Koninklijk Conservatorium Brussel, bouwt Das electronische instrumenten, ontwikkelt hij klankinstallaties en is hij – net als de in de rubriek Creative Inertia #12 aan het woord gelaten Yves De Mey – werkzaam als als sound designer.
Meer info:
SVN's Unsane Vortex 