Cat Flap #69: De Brassers + Noordkaap @ De Posthoorn, Hamont (14.04.2023)

Voor alle duidelijkheid: no pun intented! Aangezien Noordkaap echter meer dan voldoende aandacht krijgt in de reguliere mediakanalen, focussen wij hier op het voorprogramma dat zoals aangekondigd in Cat Flap #63, helaas werd geannuleerd in de Antwerpse Djingel Djangel, maar dus nu in thuishaven Hamont, zaal De Posthoorn binnenste buiten mag draaien.

In den beginne was er… geen verschil!

Althans volgens Caroline Coons haar klassieker 1988: THE NEW WAVE PUNK EXPLOSION uit 1978, die tussen punk en new wave geen onderscheid maakt. Een jaar later vereenvoudigd auteur Dick Hebdige baanbrekende sociologische studie SUBCULTURE uit 1979, elke insteek als punk. Het was pas toen professor Theo Cateforis vanaf 1978 onderstreepte dat er zich een new new wave begon te manifesteren, dat er een merkbare differentie aan de oppervlakte kwam. Waar de oorspronkelijke DIY mentaliteit de eerst golf overspoelde, komen nu Charts, MTV, populariteit, aanzien, status en vooral commercieel succes op de eerste plaats.

Nu is Limburg en het nihilisme van de punk/cold/new wave mich altijd wel wat geweest, maar wie volstrekt niet bezig was met grote beroemdheid te vergaren waren alvast De Brassers.

Terwijl The Kids uit Antwerpen reeds sinds in 1976 overal het kot afbraken, groeide onder stimuli van de gebroertjes Marc en (de in 2012 uit het leven gestapte) Eric Poukens de ambitie om met een zootje ongeregeld uit Hamont in Noordelijk Limburg, evenzo met een band te beginnen. Spelen konden ze niet, maar konden pakweg The Sex Pistols, The Damned of The Clash dat wel misschien?

Wat ze wel konden was de grimmige sfeer die heerste in Limburg muzikaal te vertalen; getuige hun groepsnaam die linea recta afgeleid is van een scheldwoord dat de bende vaak in hun stamcafé in Hamont te horen kregen. Het contrast tussen de muziek van in eigen beheer uitgebrachte singels, met hun eigen verkozen geuzennaam, kon dan ook wel tellen.

Er is zelden iemand dood gegaan van een beetje nihilisme, maar ondanks enige aanhang ondervonden De Brassers toch menige tegenstanders. Je kent die kerktoren-mentaliteit wel: Aarghh de kleding, Aargghh, de muziek en Arrgghh, de drugs. Allemaal waar en om in de woorden van Count Frou Frou te spreken:”If there’s one thing we aristocrats enjoy, it’s a fabulous party. Oh, the music! Oh, the laughter! If only I’d brought my mongoose costume.”

Sterker nog: wie weet vonden ze zelfs wel dat ze als een mangoeste vermomd waren, maar nu wil het bekladden van de plaatselijke kerk met pré-grafitti tags als De Brassers, ook niet direct helpen om een smile op het gezicht van de goegemeente te toveren.

Officieel werd het overigens op het drugsmisbruik gestoken, maar zou het kunnen dat het bereiken van de finale van Humo’s Rock Rally in 1980, hun naar het hoofd was gestegen? De in eigen beheer uitgebrachte single “En Toen Was Er Niets Meer” (1981) verkreeg een zodanige cultstatus, dat deze voor eeuwig op De Brassers zal blijven plakken. Maar dan lag de val om de hoek te gluren; getuige de onvermijdelijke split in 1982!

Met een paar tussenstoten in dat decennium, heeft het uiteindelijk toch dik 10 jaar geduurd vooraleer de band terug mits enige personeelswisselingen en het afstoffen van oude nummers terug op het podium kroop. Om maar iets te zeggen kwam Erwin Jans (drummer van Struggler) in de plaats van Erik Poukens, maar zoals dat zo vaak gaat met muziek hadden De Brassers meer succes dan in hun gloriedagen. Zo speelden ze op Pukkelpop (2005), of werd in 2008 de compilatie GESPROKKELD EN BESPOTEN uitgebracht uit dat drie decennia De Brassers bundelt.

Hoe onwaarschijnlijk ook, kreeg Jan Weynants het in 2012 in zijn hoofd om een documentaire over De Brassers te maken en kon daar zelf de Gemeente Hamont-Achel mee over de brug trekken om te helpen financieren. Een jaar later werd opnieuw via Onderstroom Records LIVE AT DOORNROOSJE uitgebracht met daarop een registratie van een concert uit – net voor de split – 1982. In 2018 brachten De Brassers in eigen beheer een quasi onmiddellijk uitverkocht fotoboek uit en speelden ze datzelfde jaar nog op Sinner’s Day in Hasselt.

Fast forward naar 2020 toen in augustus ALTERNATIVE NEWS in eigen beheer werd uitgebracht, waarop hun laatste concert voor COVID-19op het Breaking Barriers Festival (2019) in Leuvense Het Depot werd vereeuwigd. In datzelfde augustus werd het nummer “O brother” opgedragen aan Erik Poukens en de bijbehorende videoclip werd ingeblikt door mijn in Urban Unrest Release #1 besproken collega-schrijver Jonas Govaerts.

In short komt het erop neer dat De Brassers op hun eigen manier helemaal cult zijn en zodoende met recht en rede terug op het podium worden verwacht en hun eerste keer was helaas niet in Antwerpen, maar nu samen met Noordkaap wel in De Posthoorn in Hamont. De datum in Djingel Djangel is verschoven naar 24 juni 2023 (link onderaan).