Torpor #2: SWELL (Try-out) @ Hnita Jazz Club, Heist op den Berg (08.04.2023) + première officiële tour @ Botanique, Brussel (09.10.2023)

SWELL, as it was, will never be again…

Helaas de zoveelste die ondertussen zijn laatste loodje heeft gelegd, maar ook David Freel (1958-2022) werd vorig jaar niet gespaard. In 1989 richtte deze Amerikaanse frontman samen met drummer Sean Kirkpatrick, de destijds muzikale anomalie SWELL op.

SWELL zal dus niet meer zijn als ze ooit waren, maar de andere originele bands besloten om misschien voor een laatste maal een heuse tribute in elkaar te boxen. Onder bezetting Sean Kirkpatrick (drums, percussie), Monte Vallier (elektrische bas), Niko Wenner (elekrische gitaar) & John Dettman Lytle (akoestische gitaar, zang) gaat SWELL de hort op en belandt het viertal voor de nakende tour – die overigens met Pasen wordt afgetrapt in de Brusselse Botanique – met hun try-out in de in de rubriek Saorstát #10 besproken Hnita Jazz Club in Heist-op-den-Berg.

SWELL heeft namelijk een klein verleden met Heist-op-den-Berg. Een muzikaal verleden weliswaar, want tijdens hun eerste Europese tournee repeteerde de band in de kelder van het ouderlijk huis van de broertjes Van Roy. Van repeteren krijg je echter dorst en bijgevolg werd er haast automatisch evenveel tijd versleten in café De Oude Ketel van weleer.

Geboren en getogen in San Francisco, werd vanaf SWELLs gelijknamige debuut (1990) al meteen duidelijk dat hier een apart beestje werd geboren. Zeker de Bay Area staat al jaar en dag bekend voor hun muzikale escapades in de breedste zin van het woord, maar David zou later bands als Flaming Lips of Mercury Rev als belangrijke invloeden aanhalen.

Weliswaar werd SWELL in verhouding tot hun generatiegenoten, wel heel flink onderschat, wat niet wil zeggen dat zij niet konden rekenen op een schare loyale fans. Indie kan zich in zoveel verschillende richtingen bewegen, maar reeds van het prille begin liet SWELL zich met hun korrelige, bluesy, psychy, punky indie dan ook niet één hokje duwen. Opnieuw prijs ik mezelf gelukkig dat Dj SVN in een eerder ver verleden, een paar maal de aftertrack heeft mogen verzorgen bij SWELL. Zo los uit mijn audio-grafisch geheugen, zie ik mezelf mijn platenzaken nog volstouwen met toenmalige muzikale parels voor de zwijnen van bands als The New Year, Sixteen Horse Power, Folk Implosion, Sebadoh, The Lemonheads, Spain, Guided By Voices, Blonde Redhead, Swervedriver, Truly, Idaho, Lambchop, Bill Callahan of zelfs een Girls Against Boys. Jazeker, “Make Mine You”!

Een tribute betekent haast als vanzelfsprekend een terugblik op het repertoire en daarmee is het niet verwonderlijk dat er hoogst waarschijnlijk veel geput zal worden uit de eerste vier albums SWELL (1990, maar re-released in 2003), …WELL? (1991), 41 (1994), TOO MANY DAYS WITHOUT THINKING, waarvan Duyster-aficionado’s ongetwijfeld “What I Always Wanted” onder de douche spontaan zullen meekelen.