In het algemeen zijn de (al dan niet film-) festivals in hun nopjes dat ze eindelijk terug op hun reguliere vertrouwde manier te werk kunnen gaan en daar is Docville geen uitzondering op. Ondertussen voor de 19de keer, wijdt Docville zijn ziel aan de documentaire film met een sterke focus op (Inter)nationale auteurscinema. Films die niet alleen het hoofd, maar ook het hart raken, gemaakt door cineasten met een eigen persoonlijkheid en visie. Films die een plek verdienen op het grote Witte Doek.
Als vanouds zijn er de nationale en internationale selecties, korte docu’s, vr-ervarigen en horen de films thuis in één van de verschillende festivalmodules als bijvoorbeeld Spectrum of Outside The Dox. Nagelnieuw is alvast Scienceville, die zoals de naam aangeeft dieper inzoomt op wetenschappelijke documentaires. De hoofdvogel is hier alvast de elders aangekondigde nieuwe docu THEATER OF THOUGHT (2022) van levende legende Werner Herzog. Neem zeker ook de tijd om de omkadering te bestuderen, die wordt ondergebracht onder de paraplu Docville plus. Dit jaar is Artist in focus Oscargenomineerde filmmaker Steve Bognar, die niet alleen een masterclass zal geven, maar eveneens in de jury zetelt en zelfs een programma heeft samengesteld van films die hem persoonlijk raken.
In de overweldiging van het aanbod, dringt een nieuwe Svn’s Essential Nine zich op, maar voor de films die al eerder werden aangekondigd vanwege eerdere vertoningen elders, wordt U met plezier doorverwezen via de betreffende links. Zo werd THE LOST LEONARDO reeds in de rubriek Svn’s Essential Nine #9 Docville 2022 aankondigd, net zoals DREAMING WALLS INSIDE THE CHELSEA in de rubriek Cinematic Conundrum #9, of ERIKSSON in Cinematic Conundrum #11. De spraakmakende documentaire DE HUMANI CORPORIS FABRICA werd tijdens het nog lopende Offscreen Film Festival reeds aangekondigd in Svn’s Essential Nine #30.
Svn’s Essential Nine
Enjoy…
ALL THE BEAUTY AND BLOODSHED – Laura Poitras @ Zed Vesalius (24.03 / 16.00)
De New Yorkse fotografe en activiste Nan Goldin (°1953) is niet bepaald een onbekende in subversieve kringen. Waarschijnlijk is haar meest notoire werk THE BALLAD OF SEXUAL DEPENDENCY uit 1986, maar in werkelijkheid verkent ze reeds vanaf haar zuster op jonge leeftijd zelfmoord pleegde, onder meer wat nu bijvoorbeeld de LBTQ+ gemeenschap noemt. Deze tragische gebeurtenis heeft namelijk een zodanige impact op haar gehad dat ze als 13-jarige marihuana begon te roken en als een echte Lolita met oudere mannen begon uit te gaan. Dit gedrag leidde haar als puber naar confrontaties met allerlei subculturen, die door de reguliere maatschappij als verwerpelijk worden beschouwd. In dit geval volgt regisseur Laura Poitras haar als oprichtster van de organisatie P.A.I.N. (Prescription Addiction Intervention Now), die protestacties organiseren aan musea waar een bepaalde familie aan verbonden is; namelijk de Amerikaanse familie Sackler. Volgens Goldin is deze beruchte familie namelijk verantwoordelijk voor de aanslepende opiatencrisis, die jaarlijks miljoenen slachtoffers eist vanwege dus vaak dodelijke verslavingen aan pijnstillers etc. Door al die verschillende acties probeert Goldin het gezicht van de duivel bloot te leggen en wie weet slaagt ze daar wel in. ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED werd namelijk genomineerd voor een Oscar en won ondertussen reeds de prestigieuze Gouden Leeuw op het Festival Van Venetië.
COUP DE GRACE – Griet Van Reeth & Dorothee Van Den Berghe @ Zed Vesalius (24.03 / 20.15)
Vorig jaar verscheen de remake van de voorstelling C(H)ŒURS (2022) terug op de planken, die oorspronkelijk 10 jaar geleden in première ging. Met deze naar het Franse hart en koor genoemde succesvoorstelling wilde Alain Platel – die als oprichter van zijn gezelschap Les Ballets C de La B staat geboekstaafd als één van de meest invloedrijke choreografen op de planeet – met behulp van een koor van zo’n zestig verschillende vocalen en met een tiental dansers op het podium, de werkelijke macht van het getal onderzoeken. Zo is er enerzijds de cohesie van het collectief, maar anderzijds heerst er ook de onderliggende hardvochtigheid. In dat verlengde nodigde Platel enkele jaren geleden twaalf muzikanten uit Kinshasa uit voor wat een unieke voorstelling zou worden, die resulteert in een exceptionele symbiose van barokke en Afrikaanse muziek. En dat mag U letterlijk nemen, want gedurende een tweejarige Europese tournee zwalpen deze muzikanten constant tussen twee werelden. Zo is er de dagelijkse routine die een tournee met zich meebrengt, maar langs de andere kant maken de digitale tools het mogelijk om online contact te houden met familie & vrienden in hun thuisland. De muzikanten sluiten Europa in hun hart, maar missen evenzeer hun thuisland waar ze gedurende deze tournee steeds meer van vervreemden. Na afloop kunnen ze terug naar huis, maar waar is ondertussen thuis exact? Deze vertoning maakt onderdeel uit van de programmamodule Nationale Selectie.
FREE MONEY – Lauren Defilippo & Sam Soko @ 30CC/Minnepoort (23.03 / 20.00)
Het idee van een gegarandeerd basisinkomen is zeker niet nieuw. Reeds in de 18de eeuw stond de intellectueel, vrijdenker en revolutionair Thomas Paine (1737-1809) al te flapperen met dergelijk schokkend idee. Sterker nog: hoewel er zoals steeds voor- en tegenstanders zijn. wordt dit idee gedragen door politici van zowel links, centrum, als rechts. Ondertussen werden in verschillende Westerse landen experimenten opgezet. Sinds de eeuwwisseling voegde zowel Canada, Finland, Nederland als Frankrijk de daad bij het woord en voorzagen een selectie werklozen van een basisinkomen. Maar dat is allemaal klein bier tegenover wat het Afrikaanse Kogutu reeds twaalf jaar uitvoert in praktijk. In dit Keniaanse dorp krijgt elke inwoner namelijk al twaalf jaar maandelijks een vast bedrag, vrij van voorwaarden. Dit was voor documentairemakers Lauren Defilippo & Sam Soko alvast aanleiding genoeg om dit project drie jaar op de voet te volgen. Om op deze manier een fascinerende, genuanceerde inkijk te bieden inzake de toepassing van dit utopische gedachtengoed en de onvermijdelijke spanning tussen het idealisme dat leeft in de hippe kantoren van New York en de complexe realiteit in het Keniaanse dorp. Deze vertoning wordt ingeleid door prof. dr. Frederic Vermeulen (facultait economie KU Leuven en hoofd van de onderzoeksgroep Gezinseconomie.)
GROWING UP FEMALE & UNION MAIDS – Julia Reichert & Jim Klein @ Zed Vesalius (25.03 / 18.00)
Toen GROWING UP FEMALE & UNION MAIDS (1971) begin jaren zeventig uit de vorige eeuw uitkwam, veroorzaakte deze zowel laaiend enthousiasme als de nodige controverse. In zes korte portretten zoomt deze destijds grensverleggende documentaire namelijk in op wat het betekent om als vrouw op te groeien midden vorige eeuw. Zes jonge meisjes en volwassen vrouwen tussen 5 en 34 jaar reflecteren hoe hun zelfbeeld werd bepaald door instellingen en instanties als school, huwelijk, reclame of populaire cultuur. De documentaire heeft qua rrelevantie nog niet veel ingeboet.
LE PHALLUS ET LE NéANT – Sophie Robert @ Aula Vesalius (25.03 / 10.00)
Wie het boek OVER FREUD, FEITEN, ILLUSIES EN LEUGENS OVER DE PSYCHOANALYSE (2022) van psycholoog en EX-psychoanalyticus Jaques Van Rillaer heeft gelezen, begrijpt dat er zoiets bestaat als een pseudowetenschap. Dit boek gaat over één van de meest invloedrijke en succesvolle pseudowetenschappen uit de moderne geschiedenis, namelijk de psychoanalyse van Sigmund Freud (1856-1939), die nog steeds in één adem met pakweg wijsgeren als Galileo Galilei of Charles Darwin wordt vernoemd. Maar Van Rillaer is niet alleen om zich te distantiëren van deze pseudowetenschap, want steeds meer wetenschappers sluiten zich hierbij aan. Toch is het opmerkelijk dat er nog steeds veel mensen psychoanalytische therapie volgen of zo verschijnen er in de media geregeld hedendaagse experten om hun mening te geven. In het verlengde hiervan interviewt regisseuse Sophie Robert niet minder achttien psychoanalytici om hun visie op seksualiteit en om de relatie tussen man en vrouw, ouders en kinderen te achterhalen. Deze psychoanalytici laten zich voor de verandering zelf in hun ziel kijken en de resultaten zijn op zijn zachtst gezegd verbluffend te noemen.Deze vertoning maakt onderdeel uit van het nagelnieuwe luik Scienceville.
RADICAL DREAMER – Werner Herzog @ Zed Vesalius (29 + 30.03.2023)
Regisseur, auteur, acteur, poëet, filosoof, explorerer: ondanks zijn 81 lentes is Werner Herzog nog steeds een ware devil-does-all! Ik herhaal daarom mijn vraag: ‘Komt een visionaire legende als Werner Herzog (°1942) in aanmerking voor een digitaal standbeeld in de eregalerij Re-Connecting The Dots Revisited?’ Het enige correcte antwoord hierop is natuurlijk een Vijfdubbel Volmondig Vis-geolied en Veerkrachtig: HELL YEAH!!!
In afwachting van dat volumineus artikel dat as we speak in de maak is, krijg Ik alvast hulp van regisseur Thomas Von Steinaecker (°1977). Als je de filmografie van deze Duitse regisseur bekijkt die hij onder meer heeft gemaakt over STOCHAUSEN- Musik für eine neue Welt (2009), JOHN CAGE – Alles ist möglich (2012), VON DADA BIS GAGA (2015), RICHARD STRAUSS AND HIS HEROINES (2014), LEONARD BERSTEIN – A Genius Divided (2018), ELECTRONIC VIBRATIONS: le son qui a tout change (2021), lijkt zijn jongste documentaire over het leven van levende legende Werner Herzog, zowaar een logisch vervolg in dit lijstje van culturele innovators. In RADICAL DREAMER (2022) zoemt Von Steinaecker in op het leven van Herzog en diens baanbrekende filmisch oeuvre, maar in essentie gaat hij nog enkele stappen verder. Von Steinaecker schetst sowieso een bijzonder portret aan de hand archiefbeelden en getuigenissen van regisseurs, muzikanten en acteurs waar hij heeft mee samengewerkt, kaliber Nicole Kidman, Christian Bale, Joshua Oppenheimer of Chloè Zhao. Maar Von Steinaecker zou zichzelf niet zijn als hij niet kon capteren dat Herzogs visionaire genialiteit in wezen voortspruit vanuit zijn radicale dromen. Een biografische documentaire met de medewerking van de nog levende protagonist is voor Von Steinacker misschien wel zijn eigen natte droom die in vervulling gaat.
THEATRE OF VIOLENCE – Lukasz Konopa & Emil Langballe @ Zed Vesalius (23.03 / 18.00)
Misschien herinnert U zich nog de oproep SORRY IS EEN BEGIN, die in 2019 mensen wilde engageren om het gruwelijke mensenrechten-schendend bewind van Leopold II in Congo aan te kaarten? Hoewel mijn eigen contributie niet werd weerhouden, heb ik me er persoonlijk wel toe laten verleiden om hiervoor een onderbouwde poging te wagen. Ik kwam echter al snel tot de slotsom dat ik me ineens in dezelfde positie bevond als mijn toenmalige Duitse vriendin, die – ondertussen weliswaar zo’n kwart eeuw geleden – kampte met het enorme schuldgevoel dat voortkwam vanuit het leed van onder de meer de holocaust. Ik vroeg me toen ook al af op welke manier zij zich daarvoor schuldig zou moeten voelen, want zij was nog niet eens geboren op dat moment. Maar wat als je als kindsoldaat wordt ingezet om de meest verschrikkelijke misdaden te voltrekken? Daar moeten we niet onnozel over doen; dat kunnen wij ons hier in het Westen gewoon niet voorstellen. De jongemannen die dit Belgische scharminkel nog hebben mogen meemaken, weten misschien nog hoe absurd het was om destijds met je volle verstand toe te treden om die verplichte legerdienst te vervullen. Sta me toe een nagel op dit gegeven te spijkeren: met volle verstand! Heeft een kind van negen diezelfde ontwikkelde hersenen, die pakweg goed van kwaad kunnen onderscheiden? Eigenlijk speelt dat zelfs geen rol, want net als in de rubriek Cat Flap #61 het terreurbeleid van Ida Amin onvermijdelijk komt bovendrijven als het gaat over Oeganda, was in dit geval Dominic Ongwen evenzeer slechts één van de naar schatting 66.000 kinderen die werden ontvoerd om vervolgens ingelijfd te worden in het kindsoldaten leger van Joseph Kony (°1961). Als oprichter van zowaar het Christelijke fundamentalistische Lord’s Resistance Army (LRA) zou hij naast zijn mensonterende kindsoldatenleger, evenzo verantwoordelijk zijn voor massale verkrachtingen van jonge meisjes die als seks-slaven dienden en heeft hij volgens The Guardian meer dan 100.000 doden op zijn geweten. U moet dan ook niet ver achter de trainingstechnieken gaan zoeken hoe deze kindsoldaten tot slaven werden getransformeerd. Ten opzichte van foltering en het dwingen tot extreem geweldadige acties, was hersenspoeling waarschijnlijk nog één van de meer aangename aspecten van deze training. Sowieso stond Kony jarenlang bekend als één van Afrika’s meest meedogenloze warlords en werd hij door het International Criminal Court in Den Haag beschuldigd van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid. Als één van de meest gezochte Afrikaanse militaire terroristen leefde Kony jarenlang ondergedoken, maar aangezien de LRA door bijvoorbeeld de USA – of zelfs Oeganda zelf – niet meer als een reële dreiging wordt beschouwd, is deze zoektocht stopgezet. In plaats daarvan staat 30 jaar later wel Dominic Ongwen – als allereerste voormalig kindsoldaat – terecht voor het Internationaal Strafhof voor misdaden tegen de mensheid. Alle hoop rust nu op zijn advocaat die in het proces om bewijslast te verzamelen, belangrijke vragen oproept naar schuld, het eigenlijke rechtssysteem en misschien nog het meest belangrijke, hoe je als maatschappij kan herstellen van reëel trauma en de opvang van terugkerende kindsoldaten kan bewerkstellingen. Vanwege de aanwezigheid van de regisseur, werd deze extra vertoning toegevoegd.
THE CORRIDORS OF POWER – Dror Moreh @ Zed Vesalius (25.03 / 13.15)
Sta me toe er vanuit te gaan dat U als weldenkende mens zich allicht ook al wel eens heeft afgevraagd hoe het komt dat wij als moderne, machtige Westerse maatschappij er niet in slagen om pakweg een psychopaat als Trump of zelfs Putin tegen te houden? Laat staan de genocides in Rwanda, Srebrenica of het in de rubriek Cat Flap #61 aangehaalde bewind van Ima Adin in Oeganda. Waarom wordt op de ene plaats wel ingegrepen en op de andere niet? Wat is de werkelijke drijfveer achter de beslissingen van de grootste politieke leiders? De Israëlische regisseur Dror Moreh (°1961) kent U misschien nog van THE GATEKEEPERS (2012), die vanwege interviews met Israëlische Veiligheidshoofden op de lijst van controversiële documentaires kwam te staan, maar uiteindelijk toch een Oscarnominatie opleverde. Na THE HUMAN FACTOR (2021) die handelt over het Israël-Palestina conflict, komt Moreh met THE CORRIDORS OF POWER op de proppen. Hier interviewt hij een dertigtal politieke zwaargewichten kaliber Henry Kissinger, Madeleine Albright, Hilary Clinton of Condoleezza Rice, dat opnieuw resulteert in een vaak onthutsende inkijk in beslissingsstrategieën rond internationale militaire interventies.
THE OTHER FELLOW – Matthew Bauer @ Kinepolis (25.03 / 20.00)
Toen auteur Ian Fleming in 1952 een naam moest verzinnen bij zijn legendarisch verworden spion-personage, vond hij die bij een absoluut nietsvermoedende vogelspotter. Zestig jaar later is dit voor documentairemaker Matthew Bauer voldoende aanleiding om te achterhalen hoe het in werkelijkheid is om dergelijke iconische naam te dragen. Maar waar de missie start als een eerder luchtig onderzoek naar naamgenoten en hoe zij daar mee omspringen, ontaard in een verrassende reflectie over mannelijkheid, ras & gender in de schaduw van een filmicoon. Tot Bauers eigen verbazing komt hij in contact met mensen over de hele wereld die allemaal hetzelfde stigma dragen. Of dit nu een homoseksuele theaterdirecteur is, een Zweedse 007 superfan of een van moord beschuldigde Afro-Amerikaan: The name is Bond, James Bond!
Meer info:
docville.be
SVN's Unsane Vortex 