Het nam ongeveer een levenscyclus in beslag dat op zich zelfs geen levensschokkende gebeurtenis was, maar tenminste wel een aangenaam teken van leven omtrent The Notwist aangaf. Weliswaar in deze hoedanigheid van wat smalend soms The Poor Man’s Radiohead wordt genoemd, want de broertjes Archer hebben niet bepaald een zittend achterwerk. Naast het feit dat Tom Yorke meermaals aangaf net zelf geïnspireerd te zijn door zijn Duitse muziekbroeders Marko, Micha & Cico Beck, loont het de moeite om zijprojecten als Hochzeitskapelle, Joasihno, Spirit Fest of Alien Ensemble te checken. Of wat te zeggen van hun compilatie vol gestouwd met J-Pop of hun eigen festival ALIEN DISKO?
Maar als we over The Notwist zelf praten dateert hun voorlaatste album CLOSE TO THE GLASS alweer van 2014, maar deze kreeg dus twee jaar geleden een waardige opvolger met VERTIGO DAYS (2021) en bij uitbreiding verscheen een paar weken geleden zelfs de live versie VERTIGO DAYS – LIVE FROM THE ALIEN RESEARCH CENTER (2023). Met de corona-perikelen moet ik al even nadenken wanneer ik The Notwist zelf live nog in een club heb gezien, maar het optreden op Pukkelpop 2018 heeft sowieso genoeg indruk nagelaten om The Notwist als tijdloos te bestempelen.
Wie echter hoopt op een herhalingsoefening van de ronduit magistrale indietronics ten tijde van de absolute klassieker NEON GOLDEN (2002), kan hopelijk zijn voelsprieten nog bijstellen, want de variatie op VERTIGO DAYS is wel degelijk een aantal treden opgeschoven. Om te beginnen worden de vocalen voor het eerst meermaals uitgeleend en overigens niet met de minste stemmen. Luister maar eens de track “Al Sur” met de Argentijnse Juana Molina, of het catchy nummer “Ship” waar Saya van het Japanse popduo Tenniscoats haar keel vanuit de diepte schraapt. Maar ook muzikanten als jazzklarinettist Angel Bat Dawid vonden hun instrument waardig genoeg om bijvoorbeeld mee te blazen op “Into The Ice Age”, om nog maar te zwijgen over multi-instrumentalist Ben LaMar Gay, die de love-song “Oh Sweet Fire” naar een volgend level helpt te lichten.
Het rechttoe, rechtaan karakter van NEON GOLDEN te buiten gelaten, staat The Notwist doorheen hun geschiedenis garant voor een muzikale reis doorheen melancholische droompop, knisperende electronica en met hun repetitieve kraut zijn ze pas helemaal op hun hoogtepunt. Zelfs als dit werd geremixed door ene Kierben Hebden in combinatie met Manitoba.
Live gaat echter als vanouds alles door de blender en wordt het publiek één lange soundscape voorgeschoteld, die ook jaren na datum nog blijft nazinderen. Het zou me dan ook niets verbazen moest support Elijah Minnelli opeens de band zou vervoegen.
Gelukkig is De Roma nog één van die zalen waar het besef heerst dat een of andere playlist nog niet aan de enkels komt van een Dj die ter plekke zijn hart en ziel toelegt op het desbetreffende concert. Go Boots!
After Dj Bootsie Butsenseller
Meer info:
SVN's Unsane Vortex 