Dat Eriksson niet bepaald een onbekende naam is in het muzikale circuit, behoeft waarschijnlijk geen betoog. Denk maar aan het meest country koppel van ’t Stadt, die met The Partchesz in 2007 mijn eigen langdurige ziekenhuisperiode toch een beetje draaglijker wisten te maken. Maar met betrekking tot deze documentaire is het misschien meer frappant om Eriksson Delcroix – opnieuw Björn & zijn vrouw Nathalie (oa Laïs) – en The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band te vernoemen. Die laatste is de band in Felix Van Groeningen (°1977) zijn THE CIRCLE BROKEN BREAKDOWN (2012), waarin twee generaties Erikssons zij aan zij de Lage Landen en Frankrijk mee plat speelden. (Onderstaande track zal in mijn onmiddellijke vriendenrking eerder bekend staan als “May The Fetus Be Aborted” van Jello Biafra & Mojo NIxon.)
Hoe bedoelt U, twee generaties?
Zoals bekend sloeg zoon Björn na zijn avonturen met Zita Zwoon resoluut de misschien ongewone weg in van Country, Western en Bluegrass. Die specifieke voorliefde kwam echter niet zomaar uit de lucht vallen. Die microbe sloeg namelijk over dankzij de passie van papa Karl, die zodanig muziek blijkt te ademen dat zoon Björn – alsook dochter Eva op contrabas – de muzikale pap dagelijks kregen ingelepeld.
Van deze geschiedenis alleen al zou een film gemaakt kunnen worden, maar de Leuvense documentairemaker en oprichter van FONK VZW Johan Van Schaeren (°1972) legt na vorige documentaires als DE BRAND VAN LEUVEN (2015), LEUVEN AUTOVOL & AUTOVRIJ (2016), De LEUVNESE SCENE (2016), 150 JAAR SCHOUWBURG (2017), LEUVEN ’68 (2018), DE SLAG OM LEUVEN (2019), FUTURE SHOCKED (2021), of LEUVEN BIERSTAD (2022) met tv-kok Jeroen Meeus, met ERIKSSON (2023) zijn focus ditmaal op het onwaarschijnlijke levensverhaal van Karl Eriksson, die als een vrije radicale en gepassioneerde muzikant de wereld afreist op zoek naar muzikale diepgang.
Maar met een temparement dat hij ook al doorgaf aan zoon Björn en misschien ook aan wel dochter Eva, kan U zich wel voorstellen dat deze levensweg niet altijd eentje is geweest van rozengeur en maneschijn.
De wrijving begon reeds op jonge leeftijd omdat de levensvisie van zijn eigen vader Bert ongeveer als een tang op een varken op zijn eigen ideeën stond. Kan U zich de kerstfeestjes voorstellen met een papa als oprichter en leider van het toenmalige V.M.O. (Vlaamse Militanten Orde) en uitbater van het extreemrechtse café Odal?
U kent waarschijnlijk het gezegde dat elke gesloten deur een nieuwe zou openen? Dat is exact wat ten huize ERIKSSON gebeurde, want de botsingen bleven niet uit en op 15-jarige leeftijd ontvlucht Karl het ouderlijk huis. Weliswaar om vervolgens te worden ondergedompeld in het woelige Antwerpen van de jaren zeventig uit vorige eeuw.
Zoals het betaamt door Karl zelf in geuren en kleuren verteld vanuit persoonlijk standpunt, maar deze documentaire ERIKSSON is veel meer dan een reguliere biopic. In eerste instantie gaat het hier over een generatiekloof die werd veroorzaakt door een radicale breuk met de vorige generatie; wat op zich misschien niet nieuw is, maar wel eentje is die een ware aardschok heeft veroorzaakt.
Als rechtstreeks zijeffect wordt een stuk Antwerpse geschiedenis belicht zoals U het nog niet vaak gezien zult hebben. Enerzijds komt de interne keuken van het Antwerpse extreemrechtse milieu aan bod, maar tegelijkertijd wordt de opkomst van de in jaren zestig ontluikende flowerpower in ‘t Stadt geschetst.
Alle reden om deze feestelijke première bij te wonen dus…
Voor mijn meeste generatiegenoten waren deze periodes misschien ook net voor hun tijd, maar een ander deel belicht de aanrukkende Antwerpse punkbeweging van de late jaren zeventig en daar hebben we nog een stuk van mogen meemaken. Daarnaast schieten de stedelijke theatergezelschappen in de jaren ’80 als paddenstoelen uit de grond en onvermijdelijk passeren een hele reeks Antwerpse bands van de jaren negentig evenzo de revue.
Meer info:
destudio.com
SVN's Unsane Vortex 