Neptunian Maximalism
Zoals aangekondigd in de allereerste aflevering van de duidingsrubriek Svn’s Essential Nine #1, kon U mijn verwondering al proeven toen het Tilburgse Roadburn Festival het Brusselse Neptunian Maximalism opdracht gaf de compositie “Set Chaos To The Heart of The Moon” om te spitten naar een totaalervaring, maar op zo’n manier die zelfs voor NNMM een eerder onorthodoxe benadering was. In navolging van Genesis P-Orridge (1950-2020) zijn deze occultural engineers steeds onderhevig aan personeelswissels, maar ditmaal namen spilfiguren Guillaume Cazalet (CZLT, Sol Kia, ZAÄAR) en Jean-Jaques Duerinckx (Ze Zorgs, ZAÄAR) het voortouw om met een fellowship van negen muzikanten, de toekomst van leven op aarde te onderzoeken en transponeerden de Neptunians door deze nieuwe benadering van ÉONS (2020), zowaar een ode aan de zon, de maan en de aarde. En dat dit werkelijk alle kanten uit kan schieten, kan U nu zelf ervaren. Soms wint een psychedelische meditatie het van hypnotiserende voodoo trance, of halen spirituele profetische accenten de spil van dominerende primitieve percussieve elementen onderuit. Industrial drone doom meets spiritual freejazz en mondt uit in een ronduit flabbergasting energie die dwars door merg en been van de kosmos scheurt! Of dit zich nu in de hoedanigheid van het Moon-, Drone– of Solar Drone Arkestra voltrekt, steeds opnieuw wordt vanuit een muzikale beleving gegraven naar een acceptatie van het einde van het zogenaamde Anthropocene era. Zal ik het nog eens zeggen? Neptunian Maximalism was één van dé verrassingen van Roadburn 2021, alsook ESNS 2022!!!
Fleur De Feu
Zoals aangekondigd in Cat Flap #49 staat Dominique Van Cappellen-Waldock tijdens deze (rouw)week reeds paraat bij von Stroheim, maar de meesten kennen haar natuurlijk als de frontvrouw van Baby Fire. Zoals recent tot uiting kwam tijdens een publieke discussie met het in Svn’s 2022 Chapter I: Top 51 Concerts (Part I) besproken Crass, is Dominique ook medeoprichtster van het managementbureau Une Fois. Hier wordt een diepgaander platform en steun geboden aan vrouwen in de muziek. Zoals gezegd is Dominique actief in verschillende projecten, maar met Fleur de Feu wil ze eigenlijk symbolisch hulde brengen aan een doodgezwegen groep waar we wellicht allemaal slachtoffers van kennen. Namelijk aan die personen die ten gevolge van de coronapandemie zijn overleden, maar van wie we vanwege de maatregelen hieromtrent geen publiek afscheid konden nemen en bijgevolg geen publiek rouwproces hebben gekend. Verwacht U met Fleur de Feu aan een spirituele en sjamanistische performance.
Fantôme Josepha
Op de EP DRAMARAMA – die een paar maanden geleden digitaal werd losgelaten via bandcamp – vindt de luisteraar een bundeling terug van krakende ballads in combinatie met enig macaber geflirt met zwartgallige fixaties en gotische exotica. Soms zelfs ontaardend in groovy psychedelica, jaagt Mr. Marcaille zijn Josepha-schim na en die specifieke spookjacht graaft diep tot in de bovenwereld.
Solah
Taalknobbels hadden het misschien onmiddellijk door, maar SOLAH blijkt een acroniem van het album SONGS OF LOVE AND HEAT (2016) van een van Grégory Duby’s vorige projecten: Jesus Is My Son. Nu durf ik wel alweer een ledemaat van uw vriendin te verwedden dat de Leonard Cohen fans onder ons zich aangesproken voelen, omdat deze titel op zijn beurt inderdaad een rechtstreekse referentie is aan het fantastische album SONGS OF LOVE AND HATE (1971). Brusseleirs kennen Grégory Duby ook van K-Branding, ZOHO, SECTE en uiteraard ook van Mandaï (dat mag gelden als één van die laatste Belgische alternatieve distributies). Maar SOLAH reflecteert effectief letterlijk naar Cohen’s albumtitel, want via BALLADS (2022) hoopt Grégory recent verlies van een dierbaar iemand te verwerken. Music as therapy, sounds familiar. Maar er is nog meer, want simultaan eert Grégory de Britse improv en avant-garde pionier Derek Bailey (1930-2005), die hem in staat stelde om songs anders te leren interpreteren. Zo bracht Derek Bailey in 2002 één van zijn zeven(!) albums uit op Tzadik Records van de in de rubriek Re-Connecting The Dots Revisited #5 tegen de lamp gehouden John Zorn. Op zijn BALLADS (2002) stapte Bailey namelijk af van zijn (on)gebruikelijke improv, maar mengde hier jazz standards met zijn eigen specifieke gitaarstijl. Deze ongewone manier van spelen deed Grégory beseffen dat de beste manier van muziek maken altijd neerkomt op datgene te spelen, waar je steeds op terugvalt. Voor Bailey betekende dit freejazz; voor SOLAH houdt de spaarzame, trage en fragiele manier van spelen, een frisse beluistering in van melodieën waarmee wij zijn opgegroeid.
Alle verdere info:
magasin4.be
SVN's Unsane Vortex 