Kerstmis. Wat is dat eigenlijk? Voor de ene betekent dit een tijd vol pakjes, lekker eten en gezellige familiemomenten. Langs de andere kant en meer dan U zou vermoeden, symboliseert deze periode bezwangerd door donkere gedachten, melancholie of een innerlijke balanscheck, voor de andere vaak een confronterende confrontatie met zichzelf.
Des te meer gelden de onweerlegbare woorden van de helaas eerder dit jaar overleden en zelfverklaarde gitane Arno: “Music is The Dope!” als leidraad door het leven! Muziek als helende therapie om de waanzin van de dag te ontvluchten en wie dat alvast goed begrepen heeft is muzikant, componist, arrengeur en – net als de in de rubriek Creative Inertia #12 op de rooster gelegede Yves De Mey – sounddesigner Hans Mullens. In een vroeger leven actief in bands als Buscemi of Arsenal, of zelfs als wederhelft van ons muzikale pest-elkaar-dj-team Boom Shakalaka, legt Hans zich de laatste jaren toe op zijn meer experimentele kant. Sterker nog: als kerstcadeau trommelde Hans een resem van zijn vrienden op om zijn muzikale kerstboom aan te kleden en dat resulteert in onderstaand gevecht om de kerststronk.
Galina
Tijdens één van onze Boom Shakalaka sessies wist Hans me eens te verrassen met een singeltje van Galina. Een paar weken geleden tekende Lies Steppe nog present in Mechelen voor de inleiding van de in de rubriek Re-Connecting The Dots Revisited #6 uitgespitte Marc Ribot, maar minder bekend is dat zij echter ook begiftigd is met de nodige zangkwaliteiten. Ikzelf viel op dat moment ook geheel uit de lucht, maar blijkt dat Lies naast Hans, samen met Mauro, David Poltrock en Geert Roelofs, de Limburgse Steppe reeds twee decennia geleden wisten op te pimpen. En wel met het Vaderlandse levenslied dat baadt in een nostalgische, oriëntaalse atmos waarin absurdisme de voedingsbron is van een oase in een op de prairie verscholen Fata Morgana.
Julien Tassin – Patrick Steenaerts Duo
Meer experiment wordt gevoederd door het gitaarduo Julien Tassin – Patrick Steenaerts. Live blijft het afwachten wat chaos ten dienste van muziek op de intersectie van jazz, soundscapes, xprmtl en noise zal brengen, maar de eerste tonen klinken alvast bemoedigend.
Kameel
Zoals besproken in Svn’s 2021 Chapter I: Top 30 Concerts zijn de concerten van Kameel veelal een voetstap in het ongewisse. Het schip der woestijn weet enerzijds zandplooien te strelen, alsook hele zandstormen teweeg te brengen. Deze verschuiving van ingetogen jazzyness naar onstuimige chaos, die niet per se in deze volgorde op je af komt, blijft aan de lippen van het artwork van BARKAS (2020) hangen. Kameel belooft wat het niet belooft en alleen daar al voor zijn ze life niet te versmaden. Kleine waarschuwing echter: opgepast voor “Aarswormen”, want tegendraadsheid kruipt waar het niet mag gaan…
Svinhunder
Een ander opmerkzaam project in dat experimentele speelveld is het muzikale verbond met Michelino Bisceglia. Als gewezen componisten voor zowel tv-series, films of grensverleggende projecten dagen deze twee BFF’s elkaar uit onder de naam Svinhunder en staat garant om een cinematografisch gordijn van soundscapes op te trekken om U in te verliezen. Remember (ongeveer) Kerstmis 2019 in het Diestse Cultureel Centrum Den Amer, waar Svinhunder de muzikale dialoog aanging met het bejubelde Brusselse Echo Collective. Hier weliswaar als duo, maar opnieuw geruggensteund door beeldend kunstenaar Eric Engels als externe observator, die opnieuw de visuele kant voor zijn rekening neemt. Engels begrijpt namelijk als geen ander dat Svnindhunder – net als pakweg Brussel – tegelijkertijd over schoonheid versus brutaliteit gaat. Hoe verwrongen die verhoudingen ook zijn, blijven die twee elementen onlosmakelijk met elkaar verbonden en dat is wat Eric probeert te visualiseren. Ten slotte, geen dag zonder nacht!
The Vermin Twins
Vaste volgers hebben alvast door dat het bijvoorbeeld in de rubriek Cat Flap #5 aangekondigde The Vermin Twins hoog scoort op Dj SVN’s fave’s of the year. Op het Dokrijk festival pakte dit eeneiige ongedierte nog uit met een heel zwerm collegiale muzikale kakkerlakken, waar tegenover The Vermin Twins op het in Cat Flap #25 aangekondigde licht fantastische Voetvolk feest, het publiek in duo formaat lieten proeven hoe dwars blaasinstrumenten van allerlei pluimage kunnen zijn. Hun meest recente album zwengelt eerder een vermoeden aan van een reis naar een onderkoeld land in West-Afrika, dan wel een enkeltje richting popland. Het hele plateau op POP (2022) schuurt zo tegen de randen van het muziekgebergte, dat er verscholen pieken spontaan worden uitgehold. Hetzij in een meer modern jasje, maar ik durf er opnieuw een ledemaat van uw vriendin voor verwedden dat Sun Ra zelve zijn schaduw zou afstaan om hier zijn kosmologie over te laten schijnen. Orenschijnlijk primitieve Afrikaanse ritmes die naar verloop van tijd ljken te ontaarden in onverwoestbare angels der dansbaarheid. Nu zijn we van Micha (Volders) wel meer bizarre dingen gewoon, maar de vraag dat hier ondanks de jarenlange hiatus misschien een nieuw ritueel genre is ontstaan, dringt zich op? Wie zal het zeggen, maar vast staat dat Lotte (Vanhaemel) met haar verbluffende alien bikini outfit, blinden terug het geschenk van zicht geeft.
Alle verdere info:
dewerft.be
SVN's Unsane Vortex 