Naar aanleiding van zijn artist in residency op Roadburn 2022 werd in de rubriek Svn’s Essential Nine #10, de afgelopen zondag spelende Dirk Serries al onder het vergrootglas gelegd, maar als seizoenafsluiter pakt Soundcute uit met twee-voor-de-prijs-van-nul. Dit muzikale trapezium wordt ingepalmd door enerzijds de – tot voor kort Brusselse – veteraan Ripit, met in de andere hoek de Gentse sound-sculptor Dustbug.
Ouwe getrouwe mag men letterlijk nemen, want in zijn meer dan een kwart eeuw actieve dienst heeft Nicolas Esterle – zowel als muzikant, als producer – zo goed als de kaap van 50 albums overschreden en blijft hij zich vastbijten om het elektronische universum te exploreren. Of het nu gaat over doom hiphop, breakcore, heavy dub of industrial hardcore, telkens opnieuw zit er wel een Ripit verscholen. Ergo, indien U ergens botst op bijvoorbeeld namen als Solar Skeletons (met TZII), Fujako (met HHY), of relatief recent zijn duo The Ängströmers (met zijn partner Frédéric Alstadt) en het Haïtiaanse voodoo combo Chouk Bwa, het gaat effectief allemaal over dezelfde terug in zijn homeland gevestigde Fransman.
Het heeft weliswaar zo’n drie jaar geduurd eer de ruim bebaarde Nicolas terug in het vel van Ripit kroop, maar ditmaal laat hij zijn radicale noisy breakbeats even links liggen. Het is te zeggen, met hulp van een aantal bevriende zangers, vervult industrial noise nog steeds een dominante rol op zijn jongste wapenfeit A CHURCH OR A FACTORY (2022). Een titel gekozen doordat het platteland hem confronteerde met de mathematische constante, dat in welke richting men ook kijkt, men steeds zal botsen op ofwel een kerk, ofwel op een fabriek. En dat resulteert in een voor Ripits normen, eerder gematigde toon. Terwijl de B-kant met “In Haus Off Angst” één lange noisy soundscape trip is, zijn de misbruikte instrumenten op de A-zijde: Serge Modular, Knifonium en verschillende modulaire euroracks, in combinatie met een aantal bevriende muzikanten als Paul-Tergeist (Paul Beauchamp: Space Aliens From Outer Space), Andrea Ev (1997EV), Robert Imhuman & Divtech (The Realicide Collective), André Coelho (Metadevice + Sektor 304) of gewoon zijn goede vriend TZII.
Dustbug is een Gentse geluidsarchitect, die zich maar wat graag wentelt in zijn cirkel van muzikale hardware, om aldus random bouncing geluiden te capteren en zo zijn gestaag culminerende klankenspectrum op te bouwen. Zo start Dustbugs nieuwe boreling UNCARE AND FLOAT (2022) met het bovenstaande 24 minuten durende “why if all”, dat misschien wel aanvangt met een lage, rommelende drone, maar die wordt geaccentueerd door knisperende laagjes elektrisch geladen substantiële intensiteit. Hoewel geheel vertoevend in de schaduw, priemt de hypnotische impact onstuitbaar door naar het volledig openbloeien van zijn dreigende spanning. Alsof het een auditief album van Johan De Rode Ridder betreft, vechten licht en warmte om hun plaats in de ijle, desolate donkerte. De andere evenzo bijna 25 minuten durende trip “not within” gaat hierin nog verder, want de dreigende atonaliteit plakt de luisteraar zo in één van de onnavolgbare Lynchiaanse onderlagen van de geest. Het vergt waarschijnlijk meerdere sessies, maar op een gegeven moment wordt het duidelijk dat Dustbug zich niet bloot geeft, maar de luisteraar simpelweg omsingelt met zijn auditieve voltage.
Alle verdere info:
https://www.facebook.com/events/572728547891609?ref=newsfeed
SVN's Unsane Vortex 