Weliswaar in de hoedanigheid van Chris Spencer zijn nieuw combo Human Impact, maar zoals eerder beschreven in de respectievelijke afleveringen van rubriek Cat Flap #20 en uiteraard als Unsane in zijn vernieuwde line up in Cat Flap #33, weten vaste volgers dat Svn’s Vortex middlename niet zomaar willens nillens Unsane werd gedoopt. Speurend naar een alles-dekkende benaming voor mijn digitale corona-baby, is een kluwen aan breinweefsel genadeloos afgestorven, maar net voor de online lancering schoot een nieuwe aangekondigde split binnen als een ontspoorde bliksemschicht. Deze doop geldt dan ook rechtsreeks als mijn persoonlijke ode aan één van mijn eigen favoriete bands uit de late jaren tachtig: Unsane!
Weliswaar destijds getekend door Matador Records, maar begin jaren negentig werd Unsane niets minder dan één van de onvervalste vaandeldragers van de gehele Amphetamine Reptile generatie; het label dat samen met Sub Pop records werd gebombardeerd als de belichaming van de grunge. Hier schitterend vorm gegeven door onze Italiaanse vrienden van Malleus Art Lab, maar hoewel het minder is bekend dat de bandnaam werd ontleend van de Italiaanse regisseur Dario Argento zijn notoire giallo TENEBRAE uit 1982 die in Amerika uitkwam als – jawel!- UNSANE (de film), was dit zonder Unsane (de band) gerekend!
Als studenten op het Sarah-Lawrence-College in New York, kropen in 1988 de jonkies Chris Spencer (zanger/gitarist), Pete Shore (bas) en Charlie Ondras (drum) oorspronkelijk tegen elkaar aan als Lawn-Chair-Blisters. Deze o zo vlot bekkende bandnaam kreeg gelukkig al snel een totale remake en transformeerde in Unsane! En wat een band werd dat??
Voor de gerenomeerde website All Music omschreef redacteur Patrick Kennedy Unsane als volgt: “While devoloping the blueprint for noise-metal bands to follow, Unsane cut a remarkable swath through underground music, inspiring a devoted, cult-like following around the world.” En daar is dus geen letter van gelogen!
Recht uit hun repetitiehol gekropen en vechtend voor hun eigen plek in het toen overigens nog levensgevaarlijke New York van de late jaren tachtig, werden zogenaamde graveyard slots in clubs als CBGB’s gretig ingevuld.
Volume, Velocity and Violence werd hun motto en met die instelling schuimde Unsane elk denkbaar goor en guur achterafzaaltje af, maar laat het net in dergelijke muzikale beerputten zijn dat hun gebalde unheimlichheid het best tot hun recht kwam. Xcusi Nirvana-apostelen out there, maar die sound, dat artwork, die uitstraling, de woede, het vuur dat Unsane sinds eind jaren 80 wist te verspreiden, was wezenlijk ongezien, of liever: ongehoord!
Maar het was niet alleen hun meedogenloze muzikale orkaan, die Unsane zo berucht maakte. Mede door het cover-artwork dat – verkregen van een bij de NY politie werkende vriend– een foto vertoonde van een onthoofde man met een members-only jacket aan, waarbij diens levenloos lichaam op een New Yorkse metrolijn ligt leeg te bloeden, verkreeg het eerste gelijknamige album uit 1991 quasi onmiddellijk een cultstatus.
Helaas klonk amper een jaar later een bel uit een andere dimensie en was de fatale heroïne-overdosis van Charlie een domper op de feestvreugde. In datzelfde 1992 verliet ook Pete even later de band voor vaag gebleven redenen. Het goede nieuws was dat de vervangers niet van de poes waren. Dave Curran (Oa The Cutthroats 9, The Book of Knots, Tribes of Neurot) wist om het in de animatietaal van Mr. Scruff te stellen, het nodige bas-alarm te ontsteken, maar het was vooral Vincent Signorelli – die zijn sporen eerder al bij Swans en Foetus had gescoord – die het ritme zo waanzinnig retestrak wist aan te spannen, dat zijn eigen drumvellen smeekte voor wat enige rustgevende yoga.
Anno 2022 zijn die twee laatste mastodonten vervangen door Cooper op bas en Jon Syverson op drums, en aangezien het de bedoeling is om met deze bezetting de focus op early Unsane te leggen, is ondergetekende maar wat benieuwd of dat dit haalbaar is.
Zoals aangekondigd in Cat Flap #33 gaat geestelijke vader Chris Spencer nog een stapje verder en lanceerde zijn eigen label Lamb Unlimited met de doelstelling Unsane’s backcatalogue en aanverwanten onder één vlag te bundelen. Sinds oktober 2020 werd via Lamb Unlimited een gros Unsane (en The Cutthroats 9) albums voor het eerst digitaal beschikbaar gesteld en is ook het mysterieuze IMPROVISED MUNITIONS & DEMO’S (oorspronkelijk uit 1989) eindelijk op vinyl uitgebracht op gelimiteerde oplage.
Ergo in de vorm van Human Impact, had ik in de Brusselse Botanique een gesprek met Unsane opperhoofd, Chris Spencer en Cop Shoot Cop bezieler Jim Coleman, net na dat een onversneden hoekige bolwassing de Rotonde nog steeds doet nazinderen.
Interview Chris Spencer & Jim Coleman
Svn’s Unsane Vortex: Hallo Chris & Joe, first things first, mag ik bij deze jullie eerste keer als Human Condition in België, persoonlijk verantwoordelijk stellen om mijn nek uit zijn wervels te liften?
Chris Spencer & Jim Coleman: (Lachen) Thanks. Graag gedaan, als we kunnen helpen, zullen we het niet laten.
SUV: Helaas zonder het aangekondigde Jawbox, maar gisteren stonden jullie in de Antwerpse Trix en vandaag in de Brusselse Botanique. Waarschijnlijk te lijden onder het huidige aanbod, was de zaal niet goed gevuld, maar dat leek duidelijk geen afbreuk te doen aan het level van intensiteit?
Chris & Jim: Voor ons maakt het niet zoveel verschil of er slechts een paar mensen aanwezig zijn; of omgekeerd, net veel mensen. We staan op het podium en geven altijd zodanig alles zodat we onszelf in de zone spelen.
SUV: (Lachen) Dat viel nochtans totaal niet op. Ik ben zelf de tel kwijt hoe vaak ik Unsane in totaal heb gezien of zelfs bij gedraaid heb, net zoals onder meer die legendarische Cop Shoot Cop show in de Antwerpse Samson in mijn slakkenhuis is vergroeid. Mag ik toch even mijn verwondering uiten dat ik deze samensmelting van enerzijds een band die meermaals als terroristen werd bestempeld en anderzijds Unsane vermoedelijk evenzo linea recta naar de psychiatrie werd verwezen, niet had zien aankomen?
Jim: Ja, dat is waar. We hebben met onze naam wel wat toestanden meegemaakt. Maar die show in Antwerpen was inderdaad ongelooflijk, want ik herinner me hem ook nog levendig.
Chris: Ik en Jim gaan nochtans ver terug. Zo uit mijn hoofd, denk ik dat we elkaar kennen sinds de late jaren tachtig zelfs. Ik heb trouwens altijd al willen samenwerken met Jim. Op een gegeven moment, ergens rond ’97, splitte Cop Shoot Cop en vroeg ik aan de rest van de band of Jim ons zou mogen vervoegen met zijn noise & electronics. Maar zij vonden Unsane als trio een sterke setting en uiteindelijk had het waarschijnlijk problemen gegeven met ons toch wel heel druk tourschema in die tijden.
Suv: Met de vrolijke muziek van Human Impact in het achterhoofd, een soort fin de siècle, quoi?
Jim: Dat is een mooie manier om het te bekijken.
Chris: Het is inderdaad nog maar een paar jaar geleden dat Jim op een Unsane show kwam vragen of wij samen geen muziek konden maken. Het zal wel zijn! Count me in, maar we hadden geen concreet plan. Bijgevolg schreven we beide nummers die we naast elkaar legde en in tussentijd hadden mijn andere goede vrienden – Chris Pravdica (Swans, Xiu Xiu, Gunga Din) & Phil Puleo (Cop Shoot Cop, Swans) – ook zin om mee te doen En voor we het zelf door hadden was Human Impact geboren.
SUV: Maar daar stak uiteindelijk moeder natuur een stokje in de wielen?
Chris: Er was inderdaad COVID-19, maar eigenlijk is dit een verhaal apart. Nog voor COVID-19 insloeg als een bom, vloog ik vanwege een ander project heel de tijd op en af naar New York. Hoewel nieuw voor mij, werd ik ineens altijd ziek en daarmee bedoel ik echt ziek. Op een gegeven moment – ergens op het einde van januari 2020 – begon ik me af te vragen hoe efficiënt ik (en andere reizigers) door vliegtuigreizen besmet kan worden en hoe onbedachtzaam wij dat virus verder zouden kunnen verspreiden. Met die gedachte in mijn achterhoofd kocht ik voordat er sprake was van corona een mondmasker voor in het vliegtuig. Tenslotte besef ik maar al te goed dat hoe kwetsbaar we zijn voor ziekteoverdracht. Het is pas later beginnen dagen, maar wie weet zou ik al besmet kunnen geweest zijn omdat er gewoon nog geen sprake was van enig virus.
SUV: Ik realiseerde met het pas later, maar het nummer “Contact” was wel degelijk voor de pandemie gemaakt?
Chris: Ja, dat is verwarrend, want het overlapte wel wat. “Contact” was wel geschreven en opgenomen voor het uitbreken van COVID-19, maar ineens was die bacteriële wurggreep er dan. Dat bracht ons in de moeilijke positie om nummers wel of niet uit te brengen, maar na zorgvuldige overweging, was voor ons de tijd rijp.
SUV: Het heeft wel de tracklisting van het album niet gehaald?
Jim: Het album was er in feite al eerder, maar zowel Chris als ik zijn verder blijven werken aan een aantal extra tracks die we gelukkig ook konden opnemen en mixen voordat deze nieuwe realiteit intrad. Eenmaal we hadden besloten om er voor te gaan, was “Contact” het meest voor de hand liggend om uit te brengen, maar het was ook echt een ‘nu’ nummer. We konden niet goed inschatten of de houdbaarheidsdatum wel vers zou blijven, of dat dit ons gezicht zou ontploffen.
SUV: Als ik even terugblik op bijvoorbeeld de impact dat Unsane met de video van “Scrape” 15 jaar geleden had op de skate-community, heb je altijd wel iets met film gehad precies? Maar voor “Contact” te counteren betrokken jullie op een intelligente manier wel jullie fans in dit proces?
Chris: Zowel ik als Jim hebben filmschool gedaan, dus dat klopt wel. Dat kwam inderdaad ineens boven. Jim poneerde het idee om een relevante vraag naar de fans toe te laten antwoorden in beelden. Of het nu in ons gezicht zou ontploffen of niet – tenslotte zitten we allemaal in hetzelfde schuitje – dus waarom zouden we hier geen mensen bij betrekken? Vervolgens hebben we via onze kanalen wereldwijd fans aangesproken om een antwoord te zoeken op de vraag hoe deze zogenaamde nieuwe realiteit er voor hun uitziet. Op dat moment leek ons dat ons een gepast gebaar om als een connectieve draad te fungeren, een soort overkoepeling te maken om mensen toch bijeen te brengen in die ronduit asociale tijden. Jim heeft echt goed werk geleverd met die video.
Jim: En het werkte trouwens ook nog goed, hetzij op een heel weirde manier. Een deel van de onderwerpen waar we op het album naar refereren, zijn later aan het licht gekomen. Ik ken de cijfers niet, maar ik kan me voorstellen met al die mensen die verplicht werden thuis te blijven, dat internet tijdens de lockdown op sommige plaatsten mogelijk een overbelasting kreeg te verduren. En in dat opzicht konden we qua timing niet beter zitten. Mensen van over de gehele planeet stuurde filmpjes binnen, maar dit waren meestal geen spectaculaire beelden. Integendeel, het waren meestal beelden die een bepaalde stilte of sereniteit uitstraalde; niet onmiddellijk het materiaal om een flashy noise-rock video mee in elkaar te boxen. Maar laat dat contrast nu net de kracht zijn van het muzikaal tegendraadse “Contact”.
SUV: Ik kan me nochtans voorstellen dat er een massa dramatisch materiaal op jullie afkwam?
Chris & Jim: Jawel, dat gebeurde zeker, want de response was enorm. Zowat dagelijks lagen filmische cadeautjes in onze al dan niet digitale brievenbus. De eerste probeersel waren trouwens een hoop miserie. Daarom hebben we zelf ook beelden toegevoegd om ons narratief perspectief te onderstrepen, maar het was zo aanstekelijk allemaal.
SUV: Maar jullie deden er nog een schepje bovenop, door de opbrengsten te doneren aan een hulpinstantie?
Chris & Jim: Correct, alle opbrengsten van “Contact” schenken we aan het NYC COVID-19 Emergency Relief Fund.
SUV: Wie zegt er dat mensen geen impact kunnen hebben? Dank je wel voor dit gesprek en we kijken alvast uit naar de nakende Unsane show later dit jaar in Brussel.
Chris & Jim: Graag gedaan, we hope to see you later.
Band info & Merch:
humanimpactband.com
SVN's Unsane Vortex 