L’ Epoque Floue #2: Studio STUK presents opening night: TIEN OM TE ZIEN @ Manhattan, Leuven (29.09)

Hoe vaak zie je niet dat een concertzaal zijn deuren sluit vanwege verregaande renovaties en vervolgens tijdelijk in andere clubs een onderkomen annex samenwerking vinden in de vorm van bijvoorbeeld coproducties. Meest bekende voorbeeld is uiteraard de Gentse Democrazy, die al jaar en dag de Arteveldestad onveilig maakt in de verste uithoekjes van zijn Fiere Stede. Zo vond eerder het Leuvense Stuk ook al onderdak op andere locaties, maar daar wordt nu een stapje verder in gegaan door sowieso een iconisch gebouw met een hele historie een herbestemming te geven. Jazeker, onder de noemer Studio Stuk (en co) worden de deuren van de voormalige megadiscotheek Manhattan aan de Leuvense Vaartkom opnieuw geopend.

Een kleine voorgeschiedenis is hier misschien wel op zijn plaats. We schrijven 1886 toen ingenieur Edmund Thumas uit Doornik de allereerste Belgische conservenfabriek oprichtte aan de Leuvense Vaart en die hij naar naam van zijn vrouw, ‘Marie Thumas’ doopte. Op zich al romantisch, maar blijkbaar moet Edmund een goede werkgever geweest zijn, want amper een paar jaar geleden kreeg de nieuwe brug aan de Vaartkom zijn naam opgespeld: Marie Thumas Durieux-Brug (2019). Verder meer hebben effectief zowel mijn grootmoeder, als mijn vader nog bij Marie Thumas gewerkt, maar de Belpoppers onder ons plukken ondertussen het album RATATA (1990) van de eerder dit jaar overleden Arno (1949 – 2022) al uit hun platenkast om het nummer “Marie Tu M’as” nog eens op te leggen.

Ons gezin was toen al weg uit Leuven, maar in 1980 werd een deel van dit fabriek omgebouwd tot de eerste megadancing van België: de Manhattan. Mede onder invloed van Mike Verdrengh (1946), maar zelfs al trok het interieur nogal fel op de befaamde Studio 54 waar onder meer Warhol de VIP als zijn persoonlijk kantoor beschouwde, dan nog zijn discotheken echter nooit mijn ding geweest vanwege in eerste instantie de slechte muziek, zwaar overprijsde drankjes en vooral veel te fake. Maar ere wie ere toekomt: tussen al dat flets discogedoe had Manhattan dankzij Jos Van Oosterwyck af en toe wel een paradepaardje in petto dat kop en nek uitstak boven andere gemiddelde discotheken. Nu konden acts als The Village People, Culture Club, Katrina & The Waves, etc mij destijds persoonlijk niet bekoren, maar langs de andere kant rukten ook wel bands aan als New Order, Anne Clark, Fisher Z, Talk Talk, Trouble Funk of zelfs Wilson Pickett en Marvin Gaye, weliswaar in zijn heavy periode toen hij nog in Oostende woonde om ironisch genoeg zijn sterrenstatus te ontlopen.

Zoals aangekondigd in Saorstát #10 had qua timing de heropbouw van de evenzeer legendarische Hnita Jazz Club misschien als voorbeeld kunnen dienen, want dankzij een hardnekkig virus dat de planeet in een wurggreep hield, kwamen ten slotte ruim twee jaar voorhanden die voor dergelijke zaken hadden kunnen ingezet worden. Nu is dit achteraf natuurlijk gemakkelijk gezegd, want zoals U weet woont Kafka nog steeds in België. Daar komt dus uiteraard a shitload of planning, afspraken met teveel om op te noemen instanties, subsidieregelingen, vergunningen en zoveel meer bij kijken, maar dat wil niet zeggen dat er geen andere oplossingen zouden bestaan. Enter Manhattan, dat sowieso al het opnamethuis is voor Vlaanderens populairste soapserie THUIS en het vroegere muziekprogramma TIEN OM TE ZIEN. Tijdens de renovaties gaat kunstencentrum STUK de uitdaging aan om hier zes weken aan een stuk een eigenzinnig programma te presenteren dat is volgestouwd met concerten, dansvoorstellingen, dj-sets, videokunsten of heuse festivalavonden.

Voor een deel van dit programma verwijs ik U graag door naar eerdere besprekingen, want zo is bijvoorbeeld Karen Willems niet bepaald een onbekende in Svn’s Unsane Vortex. Zoals U kon vernemen in Cat Flap #9 deed zij samen met Steven De Bruyn en Michel Mast mij nog naar de mis in de St. Amandskerk hollen in mijn eigen hometown Geel. Of zo werd Karen eerder deze zomer nog in Svn’s Essential Nine #18 aangekondigd op Jazz Middelheim, maar het belangrijkste van allemaal is het interview dat tijdens de eerste versoepelingen van de lockdown werd afgenomen op één van de eerste open Gentse terrasjes en dat U kan terugvinden in de rubriek Creative Inertia #5. Zoals aangekondigd in Cat Flap #25 maakte het bonte gezelschap Voetvolk nog volledig haar belofte waar in het Openluchttheater Rivierenhof in Deurne. Of zoals Cat Flap #3 illustreert, staat sinds het toenmalig half overstroomde vijfjarig jubileum van Rotkat Records het motto “It’s getting worse and worse and worse” van het knotsgekke Gentse duo Brik-Tu-Tok in mijn slakkenhuis gebrand. Net als op TIEN OM TE ZIEN opening night, mocht Borokov Borokov toen ook dat feest in het Openluchttheater Rivierenhof in Deurne afsluiten.

Wat zegt U? TIEN OM TE ZIEN? Geen paniek! Deze voormalige megadiscotheek gaat inderdaad onder de paraplu van TIEN OM TE ZIEN volledig spagaat op de openingsnacht, maar voor de rest heeft deze benaming weinig gemeen met die vroegere KERMIS IN DE HEL. Wat op zijn beurt wel een hiphop-segment van het totaalprogramma bekleedt.

Hoe dan ook biedt de opening night een rijk en vooral divers programma aan dat U met TIEN OM TE ZIEN letterlijk mag nemen. Weliswaar opgevat als haute de cuisine met een 10-gangen menu van allemaal teasers zoals:

Hans van Koolwijk: BALLOONS (10’ geluidskunst)

De Nederlander Hans Van Koolwijk is al decennia lang een begrip in de geluidskunst. Hij maakt monumentale kunstwerken vanuit een fascinatie voor akoestiek, beweging en ruimte. Voor de gelegenheid brengt Van Koolwijk een bijzondere performance met 65 met helium gevulde ballonnen. Een groep muzikanten laat de ballonnen op terwijl er lucht ontsnapt via fluitjes. Het resultaat is een spel van stijgende toonhoogtes, simpel maar doeltreffend.

Charles Atlas: LIFE’S A BEACH (5” videokunst)

Life’s A Beach (2014/2019) is een kort filmvignet van Charles Atlas, een baanbrekend figuur binnen de Amerikaanse film en videokunst. Gevormd door een 30-jarige samenwerking met Anne Lobst van het Amerikaanse feministische performance art duo DANCENOISE, ontstond het werk spontaan in de studio van The Rauschenberg Residency. Op de speelse tonen van Petula Clark’s I Know a Place zien we Anne rondlopen in tapschoenen met een badmuts op, dansend en spelend met een piepschuimen roller.

Stina Force (20’ concert/performance)

Stina Force is een ‘one woman punk band’. De Zweedse, in Wenen wonende muzikant en theatermaker imponeert met haar krachtige stem en explosieve manier van drummen. Ze brult, sist, spuugt, slaat, gebruikt haar lichaam om een live performance te improviseren die nooit hetzelfde is.

Briana Ashley Stuart: BECOMING TOGETHER (15’ Dans)

Briana Ashley Stuart is een Amerikaanse multidisciplinaire artieste en ware ambassadrice van de traditionele Afrikaans-Amerikaans dansvorm stepping. Ze gebruikt beweging, ritme en energie om connectie te maken met haar publiek en onderzoekt hoe de geschiedenis en cultuur van kunstvormen verbonden zijn met de menselijke conditie en expressie.

In haar interactieve soloperformance Becoming Together verkent ze met het publiek via stepping de mogelijkheden om muziek te maken met het lichaam.

Body Knows Better/ Sarah Lutz & Naïm Belhaloumi: SOMETHING IS COOKING (15’ performance)

De Brusselse performer en artistieke duizendpoot Naïm Belhaloumi brouwt een nieuwe performance. In Studio STUK deelt hij in sneak preview een korte work-in-progress.
#somethingiscooking: Een uitdrukking die op sociale netwerken gebruikt wordt om aan te kondigen dat er iets spectaculairs op komst is. Ironisch als je denkt aan de klimaatsverandering die van de stad een oven maakt. Er is inderdaad iets aan het koken, en dat zijn wij! En deze performance? Dat wordt een catastrofe.

DAISY DARKPARK (35’ Concert)

Daisy Darkpark is het alter ego van de Leuvense muzikant en multi-media experimentalist Femke Fredrix. Samen met James De Graef (Loverman) vormt ze het duo Partners, dat al eens te horen was op Artefact Sound. Dit keer bewijst ze zich als beloftevolle soloartiest, waarbij ze een fascinerende sonische wereld verkent geïnspireerd door cabaret, club sounds en dub-cultuur.

Mooni Van Tichel: 40 FALLS (15’ Dans)

40 Falls is een fragment van de performance Deep Nyx, Mooni Van Tichels afstudeerproject aan de P.A.R.T.S Studios (2021). Een lijst van verschillende vallen, als een soort alfabet, was het eerste bewegingsmateriaal ontwikkeld voor Deep Nyx. Het begon echter een eigen leven te leiden: Mooni ‘danste’ het ondertussen op gras, sneeuw, beton en op het strand. Nu legt, zwiert en gooit ze haar lichaam op de vloer van de Manhattan, tot het er één mee wordt.

Borokov Borokov (40” Concert)

Het Antwerpse drietal Borokov Borokov brengt high energy shows vol stampende bassen, absurde Vlaamse teksten en knipoogjes naar punk, hardstyle en alle andere genres die je kan bedenken. Met een bak elektronica voor de neus, halen Arne Omloop (Bed Rugs), Boris Van den Eynden en Noah Melis (Shy Dog) het beste uit hun publiek naar boven. Hun laatste album De Verkeerde Fout kwam dit jaar uit en staat weer bol van muzikale heiligschennis. Een sympathieke mindfuck!

Mikamayonnaise (60’ Dj-set)

De Brusselse dj Mikamayonnaise combineert in haar mixes zachte en harde stijlen, variërend van sappige ambient tot pompende acid. Melodie speelt daarbij een hoofdrol en soms bouwt ze een hele set op rond een thema uit het dagelijkse leven, zoals een bad nemen of een poolparty in Italië. De voorbije jaren speelde ze op festivals als Dour en Horst en momenteel is ze resident bij Kiosk.