Wat zegt U? De festivalzomer zit erop? Hoe komt U daar nu bij? Naar aloude gewoonte pakt Leffingeleuren 2022 nog uit met één van de fijnere programma’s, waarvan een flink greep ongetwijfeld ook dit najaar het clubseizoen zal opleuken. Met net geen vijftig bands op de affiche wordt zowat het hele huidige spectrum diversiteit aangeboord. Of het nu (post)punk rock, electronics, rap, Anatolische pop, doombient, fairytale hop betreft; vaak zelfs nog van eigen bodem, maar het komt allemaal aan bod. Ondertussen hebt U wel begrepen dat voor overlappende bands naar eerder geschreven artikels wordt verwezen. Zo kan U bijvoorbeeld Sons terugvinden bij Svn’s Essential Nine #14 (Sjock Rock 45), Sylvie Kreusch bij Svn’s Essential Nine #15 (Jazz Middelheim) of Millionaire bij Svn’s 2021 Chapter I: Music Top 30. Verder voelt U hem al komen, want een nieuwe dergelijk programma schreeuwt voor een nieuwe Svn’s Essential Nine.
Svn’s Essential Nine
Enjoy…
Dali Muru & The Polyphonic Swarm @ Kapel (09.09 – 20h20)
Misschien minder bekend, maar de hier ook aanrukkende Dj Nosedrip runt naast zijn dj-activiteiten evenzo zijn label STROOM waar bijwijlen diep kan worden gegaan. Toch al zeker met Dali Muru & The Polyphonic Swarm. Met hun visuele triphop poëzie, tastbare Balkan folk of Tsjechische New wave fluiten, voel je de elfjes hun bedwelmende sterrenstof uitstrooien voor ontvankelijke zieltjes. Samen met muzikant/producer Enir Da, weeft cineaste en zelfverklaarde poweet Dalia Neis de cinematografische quilt voor schimmige 1000 +1 nachten. Zoals U in Svn’s Essential Nine #15 al kon lezen, kan Kae Tempest op haar twee oren slapen.
Derya Yildirim & Grup Şimşek @ Zaal De Zwerver (11.09 – 18h30)
Een beetje muziekliefhebber hoef ik waarschijnlijk niet te overtuigen van het feit dat Anatolische psychedelische pop in de lift zit. Om maar iets te zeggen werd bijvoorbeeld het overigens bijzondere optreden van Turkse muzikante annex activiste Selda Bağcan op Le Guess Who? 2014 vereeuwigd op vinyl. Maar tussen al de Altin Güns, Yin Yins, Tootards of Baba Zula’s vult stilaan het element pop een steeds meer prominente plaats in en daar multi-instrumentaliste Derya Yildirim maar één exponent van. Samen met haar begeleidingsband Grup Şimşek verkennen ze de muzikale grenzen van het Kaukasus gebergte. Dan spelend op een open vlakte, dan weer in een verborgen grot gestrand, steeds vindt de Anatolische folk zijn weg tussen contempary grooves en psychedelische progressieve rock. Vergeet even de reguliere shoarmabeat van in uw lokale pitatent, maar stap mee op dit vliegend tapijt waar Easts meets West elkaar omhelzen.
Eppo & Ayco aka Duyster @ Onze-Lieve-Vrouwekerk (10.09 – 17h45)
Duyster: het audioverhaal van quasi twintig jaar radioprogramma dat transformeerde in een genre. Of zo werd er vervolgens een bier naar het programma vernoemd en hetzij van een gans ander slag, is er nu ook de film. Een hele generatie indietronics, lo-fi, singer-songwriter liefhebber hing zondagavond steevast gekluisterd aan Studio Brussel en het is niet omdat er radiostilte is, dat er geen gewillig altaar kan opengesteld worden. Voor, tussen en na concerten verzorgen team Ayco & Eppo aanvullende plaatjes en praatjes, alsof Duyster terug is van nooit weggeweest. Schol Ayco!
Heisa @ Zaal De Zwerver (09.10 – 19h30)
Het is niet omdat de Hasseltse Muziek-o-droom uit het niets te kampen krijgt met collectief ontslag, dat muziek zich laat beknotten. En dat bewijst het Limburgse Heisa met verve. Enerzijds atmosferisch, anderzijds intense noiserock dat vaak wordt vergeleken met Tool, Battles, of Shellac, maar dat vind ik persoonlijk te kort door de bocht. Het klopt dat er zeker naar Tool flinke knipogen worden gegeven, maar met hun tweede album JONI (2022) dat in het begin van dit jaar uitkwam, wordt het duidelijk dat Heisa een volstrekt eigen geluid heeft gevonden. Met hun semi-akoestische set in Fort Napoleon bewezen ze een aparte atmosfeer te koesteren, maar tegelijkertijd kunnen ze uit het niets zo intens uithalen dat heel uw onderstel er van begint te rammelen. Net als Battles wordt er effectief gejongleerd met ritmes, maar op zo’n originele wijze dat elk nummer meerdere beluisteringen vergt om het allemaal te behappen. Om op het op zijn Limburgs te stellen: sjieke bal, mijne man!
Kidiot @ Busker Stage (09.09 – 22h25)
Als Nick Defour, bekend van Stakattak, een alliantie aangaat met Bert Ostyn (Absynthe Minded), zijn wij hier op zijn minst getriggerd. En wat blijkt? Helemaal terecht, want Kidiot fungeert als redder aan een zwembad waar zowaar gedanst mag worden. Luister maar eens naar onderstaande single “The Swimmer” van het gelijknamige album, waar het lijkt of Arno pootje komt baden. Als een tegengekomen meid via haar t-shirt scandeert dat “Reality is wrong” zal dit dan ook snel aanvoelen als “one-too-many” trip naar “Uruguay”. Live beloofd dit dan ook een Nickiaans feestje te worden om de nacht tegendraads in te zetten. “Milk Girl”, een chocomelk graag.
Lander & Adriaan @ Kapel (10.09 – 00h)
Een beetje festivalganger heeft dit duo vast al meegekregen, want deze zomer hebben de heren Lander Gyselinck & Adriaan Van de Velde een flinke agenda afgewerkt. Niet moeilijk te verstaan, want deze dansmuziek voor gevorderden lijkt wel op maat van festivals gecreëerd. Zelfs met een geblondeerd kopje herkent U Lander ongetwijfeld van zijn hoofdprojecten Beraadgeslagen, STUFF., of LABtrio, terwijl Adriaan alles wat toetsen heeft bij Pomrad of Mauro Pawlowski aanslaat. Maar daar kon dus nog wel een projectje bij, want net voor de lockdown van 2020 ontmoeten trommel en toets elkaar in een Brusselse kelder. De klik is snel gemaakt en na wat experimenteren is er een legering ontstaan die U niet licht zal vergeten. Aan hokjes-denken wordt niet meegedaan, dus laten we het aan uw fantasie over om hier een naam voor te bedenken. Tenslotte weet toch iedereen dat een kaas- en wijnavond tijdens een rave dance het beste tot zijn recht komt en al zeker als de sommeliers zich gewoon tussen het publiek opstellen.
Opus Kink @ Zaal De Zwerver (10.09 / 15h55)
Het is al vaker gebleken dat een welgemikt youtube hitje tegenwoordig voldoende kan zijn om een plekje te veroveren tussen de uiterst begeerde festival-slots. Misschien frustrerend voor bands die wel investeren in albums, maar dit wil echter niet zeggen dat er niet hard gewerkt wordt. Dat bewijst alvast Opus Kink op een sublieme manier. Dit sextet uit Brighton gooit folk, jazz en punk in de blender en laat die smoothie nu toch niet naar een van kopersectie voorziene Viagra Boys, Babyshambles en Goran Bregović smaken. Live nog niet meegekregen, maar ik verwed opnieuw met plezier de arm van uw vriendin als dit geen stomend feestje wordt! “Horn-fuelled filth-punk where jazz & punk combines in grimy circumstances!”
Protomartyr @ Zaal De Zwerver (09.09 – 22h10)
Ligt het aan de samenwerking met ex-Pixie Kelly Deal (oa The Breeders), maar het eerste wat opvalt aan de ondertussen vijfde boreling ‘Ultimate Succes Today’ van Detroit’s finest, is het opduiken van een saxofoon, klarinet of zelfs cello. In postpunkland blijven dat vreemde eendjes in de bijt, maar wonderwel schraapt het wel degelijk de nodige verf van het oppervlak. U hoeft niet perse de gerenommeerde vakpers als Pitchfork of The Guardian te geloven, want wie Protomartyr al eerder live heeft meegekregen, weet dat hun meestal zwalpende snedigheid niemand onberoerd laat. Met name zanger Joe Casey blijft een attractie op zichzelf, maar vergis U niet: met zijn scherpe teksten wordt wel degelijk gemikt op een hogere bewustzijnsverruiming. Voor diegenen die ze in de Brusselse Botanique gemist zouden hebben, krijgt alvast in Zaal de Zwerver een herkansing, en geloof me nu maar: dat alleen al is de moeite om richting Zeetje af te zakken.
Vanishing Twin @ Kapel (11.09 / 19h45)
Er is pop, en er is pop. Vanishing Twin uit Londen behoort zonder blikken of blozen tot die tweede catogorie. Niet moeilijk te verstaan als je weet dat Valentina Magaletti (Nicolas Jaar, Bat For Lashes) hier de drums beslaat, Susumu Mukai (aka Zongamin) haar bas van stal haalt, Cathy Lucas (Fanfarlo) haar stem verleent, aangesterkt door gitarist Arthur Sajas. Zonder een klakkeloze copycat te zijn, wordt het reeds bij een eerste beluistering dat het bezwijmelende Stereolab nooit ver weg is, maar verklaart zelf beïnvloed te zijn door de Braziliaanse psych-jazz. Of dit nu experimentele of psychedelische pop wordt genoemd kan ons eigenlijk weinig schelen. Feit is dat Vanishing Twin er moeiteloos in slaagt om ons te doen wegzakken in die bedwelmende roes waar ook Slowdive zo’n meester in is. Indien uw geliefde wel een zondag muziekje kan verdragen, dan oogst U als “Magician” ongetwijfeld “Succes”.
Alle verdere info:
leffingeleurenfestival.be
SVN's Unsane Vortex 