Yup, we know! Na jaren letterlijk zo goed als geen activiteit, is het deze dagen way too much en het probleem is dat teveel goede dingen elkaar overlappen. Maar zoals U ondertussen wel hebt begrepen, fungeren al deze rubrieken als Saorstát, Cat Flap, Frisky of Svn’s Essential Nine’s net daarom als mogelijke richtingaanwijzer. Zo kon U in in Frisky #3 al lezen over Mark Vernon, artist in residence in Q-02, die met zijn project MAGNETO MORI – BRUXELLES/BRUSSELS een stem gaf aan verborgen Brusselse gevoelens. Maar wat te zeggen als deze samen geprogrammeerd staat met klasbakken als Yves De Mey, Nika Son en Quai Allon? Wel, dankzij Soundcute krijgt U de kans om het zelf te ontdekken en wel op 18 augustus in het Brusselse Café Central.
Onder Creative Inertia #12 kan U Yves De Mey (°1972) zijn bereidwillige medewerking terugvinden die hij verleende aan een diepgaand gesprek over muziek in al zijn vormen (en zoveel meer), maar op zich behoeft deze electronica wizard niet veel introductie meer. Reeds actief van midden jaren negentig van de vorige eeuw, sprong hij destijds mee op de drum’n’ bass, techno en breakbeat-trein die op dat moment alle tenten deed ontsporen. De beoogde voldoening werd echter al vrij snel gevonden in het abstracte veld der experimentele electronica. Enter Yves zijn eigen label: Knobsounds waar geregeld zijn persoonlijke en vaak obscure creaties werden op uitgebracht.
Ongeveer simultaan werd zijn alter ego Eavesdropper in de wereld van performance, theater, contemporary dance en films een heus begrip, maar in een later stadium viel zijn oor ook op de toen opkomende techno. Remember Sendaï (met Peter van Hoesen), die onder zijn fanbase onder meer Dj Nobu mag rekenen. Naast zijn werk als sound designer voor allerhande televisie series en films, is Yves’ jongste wapenfeit het trio Grid Ravage, waar hij samen met Louis Evrard (Ottla ea) en Gino Coomans (Sheldon Siegel) in april het ondertussen zogenaamde ‘GR, GRR, GRRR’ – album uitbracht via het Antwerpse Dropa Disc. Neem gerust de moeite om deze parel in uw DNA op te nemen, U zal het U zich niet beklagen.
Nika Breithaupt aka Nika Son is ook al zo’n muzikale duizendpoot, die zich na haar studies in Hamburg, sinds 2012 in de wereld van film, composer, muzikant, curator, dj of artist tout court heeft genesteld. In haar functie van sound artist of film composer jaagt ze haar audiodemonen na tot waar ze ook kruipen en experimenteert Nika zowel met oude, alsook de alsmaar meer sciencefiction wordende nieuwe technieken om deze outer of space klanken te converteren in de muzikale taal die ze als Nika Son tot in de puntjes wilt beheersen. De Musique Concrète van Pierre Schaeffer of Karlheinz Stockhausen is nooit ver weg, want zo overspant haar opgebouwde klankenspectrum een kluwen van gefragmenteerde en gemodificeerde field recordings die worden vastgehaakt aan gemoduleerde tapes, bizarre vocale uithalen, analoge synths en gebroken ritmes. Naast haar solo optredens en het hosten van internationale muziek- en kunstevents in de Golden Pudel Club in Hamburg, creëert Nika ook nog radio stukken, video en sound installaties en heeft ze doorheen de jaren samengehokt met een hele resem compagnies. Om maar iets te zeggen werkte ze samen met experimentele filmmaakster en visual artist Helena Wittmann & muzikant F#X (C.Cwelle), of zo cureerde ze in 2018 nog het tweedaagse Eruption festival dat losjes was gebaseerd op de muziek- en videoartiest Conrad Schnitzler. Sinds 2019 maakt Nika, samen met Felix Kubin en Florian Bräunlich ook deel uit van het curator team van het Papiripar Festival. Tal van platenwerk verscheen op labels als TAL, Anti-Ghost Moon Ray, Mmodemm, First Terrace Records of haar eigen stekje Noctui. Haar jongste album TO EEYORE verscheen in 2020 op ENTR’ACTE . Als Dj gaan die invloeden van Musique Concrète, industrial, Kraut, early electronics, synth wave & experimental techno door de blender om zo haar eigengereide brouwsel te serveren.
Op vraag van regisseur Steven McInerney heeft Mark Vernon zich achter de score gezet van TAPE LETTERS FROM THE WAITING ROOM (2020). Als experiment in de archeologische filmwereld en magnetisch geheugen dat vervlogen levenservaringen navigeert, exploreert dit existentiële drama universele thema’s als dood en renaissance. De film is samengesteld uit bewaard gebleven found footage uit de vorige eeuw en verschuift zijn opvolging van het mondaine naar het metafysische. En voor heel deze mondvol is Mark Vernon in zijn collectie verloren en teruggevonden sounds, audiobrieven en thuis opgenomen tape recordings gedoken.
Er wordt afgesloten met Dj Quai Allon, die momenteel op het ENTR’ACTE label mooi huis houdt. Dit label werd weliswaar opgericht in Londen, maar heeft ondertussen de plas overgestoken naar Antwerpen.
Alle verdere info:
SVN's Unsane Vortex 