Zoals U uit Svn’s Essential Nine #19 kon afleiden, moest men voor enig gitaargeweld een weekje vroeger uitwijken naar de Kiewitse weide. Uiteraard staan er nog een aantal scheurende knallers op de affiche, maar de algemene tendens neigt opvallend over naar alles wat met dance te maken heeft. Alles in het veld tussen laidback hiphop, urban beats, pompende techno, drum’n trapp of broken electronics komt aan bod. Weliswaar niet op de affiche, maar check zeker ook Coté Bizar eens indien U geflipt een standaard motief vindt op een festival van dergelijke allure. Eerder werden in Cat Flap #5 al acts als Comité Hypnotisé, Vieze Meisje, of in Cat Flap #9 het Brusselse collectief Echt, of in Svn’s Essential Nine #15 Sylvie Kreusch besproken, maar onverwijld dringt een nieuwe Svn’s Essential Nine zich op.
Svn’s Essential Nine
Enjoy…
Badbadnotgood @ Castello (22h50 – 23h50 / 21.08)
Vreemd genoeg blijft op dit punt Canada altijd wat links liggen, maar er zijn wel degelijk stevige roots gebeiteld in het algemene jazzuniversum. Kijk bijvoorbeeld gewoon naar het Toronto Jazz festival dat jaarlijks grosso modo een podium biedt aan zo’n 1500 jazzmuzikanten. Daarom is het dus niet zo verwonderlijk dat landgenoten Badbadnotgood – met alleen maar klasbakken in hun gelederen – jazz-en-alles-daarrond interpreteren op hun eigen manier. Alleen al drummer Alexander Sowinski verdient een standbeeld voor overdreven creativiteit! Weliswaar live gespeeld met instrumenten zowaar, staat Badbadnotgood bekend voor hun eigengemaakte hiphopbenadering, die ook rappers als pakweg Tyler, The Creator, MF Doom, Ghostface Killah of Kendrick Lamarr niet ontgaan zijn. En daarmee worden de netten die Sons Of Kemet en Kokoroko opspannen, netjes verder uitgezet. Als men dan toch het apenpokkenvirus moet oplopen, dan effectief liever met enige grandeur, klasse en stijl, n’est-ce pas?
Eefje De Visser @ Marquee (14h50 – 15h35 / 21.08)
Haar jongste plaat BITTERZOET kwam reeds in 2020 uit, maar de bijbehorende tour kan vanwege de bekende redenen pas nu uit de kast kruipen. Gelukkig mag Eefje de Visser (°1986) vanwege haar succesplaten DE KOEK (2011), HET IS (2013) en NACHTLICHT (2016) rekenen op een serieuze fanbase in de Lage Landen, die haar niet snel zullen laten vallen. En dat die reputatie meer dan terecht is zal ook hier op Pukkelpop blijken ondanks het vroege uur. Net zoals Spinvis dat telkens opnieuw doet, heeft ook Eefje tot vooralsnog niet teleurgesteld met haar vagevuur van nostalgie en ontroering, om soms uit te monden in zwoele extase.
Four Tet @ Dancehall (22h25 – 23h55 / 21.08)
Indien mijn eigen miniem bijgehouden archief een beetje klopt, is het van zowel 2012 (weliswaar als vervanger van Hudson Mohawke), als 2015 geleden dat Kieran Hebden de Kiewitse weide nog eens onder stroom kwam zetten. De Britse elektronica pionier is echter reeds decennialang een vaste waarde en behoeft met ondertussen elf albums op zijn conto, op zich niet veel introductie meer. Zichzelf steeds in vraag stellend, tracht Kieran de platgewalste paden te vermijden en net in dat ongerepte audiovisuele moeras vindt hij zijn pareltjes. Toegegeven, live is een gans ander gegeven dan zijn vinyl output, maar beiden zijn tot nu toe altijd de moeite waard gebleken. Indien morgen de planning even kan ingeroosterd worden…
I-F @ Boilerroom (18h30 – 20h / 20.08)
Was er een kwart eeuw geleden één zichzelf respecterende party die het waagde “Space Invaders Are Smoking Grass” niet op te leggen? (Voor de labelnerds onder ons: Viewlexx 002, 1997). Als medeoprichter van Unit Moebius, was Hagenees Ferenc van de Sluijs al lang verantwoordelijk voor experimenten die leidden tot de eerste voorbeelden van de zogenaamde vocodered electroclash waardoor je de Hi-jinks in dat Atari-era zo ziet loos gaan. Velen beschouwen die synth-pop-techno cocktail van I-F dan ook als voorloper van de latere italodisco, maar hoe dan ook kunnen we hier zonder enige twijfel van een influencer pur sang spreken; lang vooraleer dat dit woord zijn huidige betekenis bekleedde. Benieuwd welke I(nterr)-F(erence) dit anno 2022 gaat geven, maar komt niet altijd alles terug?
Kokoroko @ Club (22h40 – 23h40 / 19.08)
Nu de huidige generatie jongeren steeds verder afstapt van het goede oude lineaire tv kijken, of zelfs radio luisteren, is het misschien minder geweten, maar Londen was en is nog steeds één van de hoofdsteden van de wereld als het gaat over het produceren van cross-over dance-music. Een grote influencer is natuurlijk BBC radio goeroe Gilles Peterson, die de planeet in zijn achterzak heeft. Ook in zijn eigen stad bruist er echter wel het één en ander en daar is Kokoroko reeds jaar en dag slechts één voorbeeld van. Afro-jazz beat die onmiddellijk knipogen uitdeelt aan zowel Marvin Gaye, Shugie Otis als Fela Kuti? Slechts één antwoord: Kokoroko! Waarschuwing voor de jeugd: echte instrumenten in da house!
Mati Drome @ Booth (02h – 04h / 20.08)
Wie ruwweg de laatste 10 jaar wel eens gaat clubben in ’t Stadt , is mogelijk op één van de “Drag Me To Hell” feestjes verzeild geraakt. Geen idee of Sam Raimi’s gelijknamige supernatural horror film uit 2009 hier enige invloed valt toe te dichten, maar het staat buiten kuif dat het macabre queer concept werkt. Gehuld in een masker waar Jeremiah Valeska zonder verpinken Arkham City zou voor opblazen, verspreidt Heist-op-den-Bergenaar Mati Drome zijn muzikale boodschap linea recta vanuit Antwerpen dwars doorheen Europa, Zuid-Amerika, helemaal tot in China. En die boodschap luidt: verkleed, naakt of gewoon als jezelf, onvervalst uit je dak gaan!
Mdou Moctar @ Lift (20h – 20h50 / 20.08)
Toen Mahamadou Souleymane aka Mdou Moctar zijn debuut ANAR (2008) vanuit Agadez, Nigeria op de mensheid losliet, mocht deze zo pronken tussen het spaarzaam verzamelde platenwerk van Toeareg grootheden als Bombino, Imarhan, Tamikrest, Tinariwen, Terakraft, Dirtmusic of landgenoten Les Filles de Illighadad. De toearegrock is niets minder dan het geluid van de Sahara dat de zandkorrels doet opstuiven als golven in een oase. Of het nu Malinese woestijnblues, of Nigeriaanse assouf of tishoumaren betreft – dat voor de toeareg zoveel betekent als heimwee of werklozenmuziek – de eeuwenoude toearegritmes en poëzie weten je aandacht te vatten, maar meer nog te voeden en bovenal naar meer te doen snakken! Dat is niet zo moeilijk te begrijpen, want heel het toeareg verhaal leest als een pijnbank. Verbanning, uitsluitsel, alle mogelijke tegenslagen vormen de hoofdingrediënten, maar daar tegenover staat hun onstuitbaar doorzettingsvermogen dat uiteindelijk ook tot triomf leidde. Mdou Moctar kon in het kader van deze hittegolf niet beter gekozen zijn, dus maan je schip van de woestijn gerust aan tot een hoger drafje. U zal het U niet beklagen.
Sons Of Kemet @ Castello (20h50 – 21h50 / 21.08)
Chief Shabaka Hutchings haalde eerder al aan dat het woord jazz vijftien jaar geleden een soort scheldwoord was. Dat klopt gedeeltelijk, want in werkelijkheid gaat de oorsprong hiervan veel verder, maar daarvoor verwijzen we U graag door naar Creative Inertia #10 alwaar jazz-connaisseur Peter Anthonissen zijn zegje doet. Of het nu recht geadresseerd is aan de queen blijft een mysterie, maar feit is wel dat Sons Of Kemet sinds YOUR QUEEN IS A REPTILE (2018) half Londen – en bij uitbreiding de rest van de wereld – heeft wakker geschud met hun onweerstaanbare jazz-blend; waar de Afrikaanse ritmes en tegenritmes tegen de muur spatten om terug opgevangen te worden om vervolgens nog heftiger op de dancefloor uitgebraakt te worden. Zeker hun jongste album BLACK TO THE FUTURE (2022) ademt opnieuw de nodige politieke ondertonen, maar bovenal is dit een aanslag op alles wat aan de heupen verbonden zit. Feest, Party, Fiësta in het kwadraat!!
Viagra Boys @ Club (00h05 – 01h05 / 20.08)
Het overlijden van Benjamin Vallé (RIP 2021) ten spijt, zou men zich nog steeds kunnen afvragen hoe ver de impact van de gepasseerde golf van Scandinavische crimi-reeksen reikt bij eigen volk. In tegenstelling tot wat de groepsnaam laat uitschijnen, maken bepaalde “Punk Rock Losers” het zelfs bont in cowboyland en blijken daar helemaal geen pillen voor nodig te hebben. Met het jongste album CAVE WORLD (2022) is dit Zweedse combo misschien in hun meest toegankelijke doen, maar vergis U niet. Net als Ween dat kon, zijn ook Viagra Boys een vat vol socio-politieke tegenstellingen. Deze “Trogoldyte”s trekken namelijk alles door het slop en doen hun er hun onnavolgbare ding mee. Woke? I really don’t think so! Eén ding staat echter vast en daar kunnen enkele overijverige vingerwijzers hopelijk nog iets van leren: I “ain’t no thief!!!”
Voetvolk ‘Into The Open’ @ Marquee (12h – 12h40 / 19.08)
Als wake-up call kan dit wel tellen. Wie Voetvolk al eerder aan het werk heeft gezien, weet wat te verwachten. Een dance-perfomance die er geen is; een concert omfloerst door contemporary dance. U hoort het al komen: de meeste zalen weten hier geen blijf mee. Gelukkig heeft Pukkelpop een bredere visie dan de meeste in het keurslijf gegoten festivals, maar je moet er ofwel heel vroeg voor opstaan, ofwel – zoals elke gezonde festivalganger – gewoon een nachtje doordoen. Om in de woorden van componist Maarten van Cauwenberghe te spreken, heeft het kindje de naam bodyrock gekregen en dat mag U letterlijk nemen. Elko Blijweert die naar goede gewoonte zijn gitaar pijnigt tot in de hoge en lage registers, de bas en keyboards van Maarten zelf kruipen waar geen decibels kunnen gaan of staan, en dan hebben nog niet gesproken over het drumwerk van mastodont Frederick Heuvinck. Reken daarbij nog een stel dansers die lijden onder een gemuteerde vorm van kinetische geladenheid en U kan de nakende explosie al ruiken! Voetvolk tracht een nieuwe generatie in-betweens aan te spreken en lijkt daar traag maar gestaag helemaal in te slagen!! Toppie!
Alle verdere info:
pukkelpop.be
SVN's Unsane Vortex 