Sjock Rock bestaat 45 jaar en laat het geweten zijn. Nochtans verliep de organisatie van dit saffieren jubileum – om het op zijn zachtst te zeggen – niet van een leien dakje. De ene na de andere cancel van eerder geconfirmeerde namen stapelden zich op en maakte dat de programmator nu waarschijnlijk met een pruik mag rondhuppelen vanwege instant verkregen haaruitval. Maar het mag gezegd: ondanks alle tegenspoed, is er ook nog voorspoed en mag er met trots op een spannende affiche geblikt worden. Gaande van Belgisch geweld als bijvoorbeeld SONS – U weet wel, die garagerockers met een bassist die zijn bas zo houdt als Mark King van Level 42 – alsook het licht fantastische Osees – die zoals U kan lezen onder Cat Flap #12 – verleden jaar nog de Gentse (voor mij nog steeds) Vooruit kwamen verbouwen. Verder een hoop bands die hun eigen jubileum mogen verzilveren alsook nieuwe wild tierende orkanen. Laten we echter ook vooral de Poisen Ivy’s of Titty Twister-cocktails niet vergeten, maar hoe dan ook dringt een nieuwe Svn’s Essential Nine zich op.
Svn’s Essential Nine
Enjoy…
Clowns @ The Titty Twister (8.07 / 20h55 – 21h40)
Dat garage punk in The-Land-Down-Under bruist en ademt, werd reeds decennia geleden bewezen door de evenzo alhier aanrukkende goude oude garde van Cosmic Psychos, of werd au contraire meer recent nog extra in de verf gezet door de piepjonge stadsgenoten Amyl & The Sniffers. Clowns werd me echter aangeraden te checken via Dirk Ceustermans (Eardamage) en hoewel het vierde album NATURE/NATURE (2019) werd genomineerd voor de ARIA AWARD in de categorie BEST HARD ROCK or HEAVY METAL ALBUM, staat met name BAD BLOOD (Poison City, 2015) hier al geruime tijd op eindeloos repeat. Die snedige, vuige punk rock die met momenten aan het rauwste van het Italiaanse Raw Power doet denken, slikken we met plezier door. Echter voorlopig dus niet live meegekregen, maar jawel hoor: daar wordt nu dus reikhalzend naar uitgekeken.
Cosmic Psychos @ Main Stage (09.07 / 16h35 – 17h15)
Er zijn zo van die bands die dronken mogen omvallen en toch niets van hun panache lijken te verliezen. Het is te zeggen, toch niet op plaat. Toen Cosmic Psychos in 2014 in de namiddag op het Sjock terrein stonden was het misschien nog te licht en vooral te nuchter om volledig af te dalen in hun normaliter zo hard-hitting punk rock, die hen tot één van meest beruchte punk garage bands uit Australië maakt. Ze hebben later ook nog in een afgeladen Jh Het Hoekske gespeeld, waar ik helaas niet bij kon zijn. Echter één van hun meest memorabele concerten was ongetwijfeld toen ze op de terugweg van een festival aan de zee – ergens begin jaren 90 uit de vorige eeuw – ’s morgens rond een uur of 5h onaangekondigd met hun bazaar de Cinderella kwamen binnenvallen met de vraag of ze hier niet mochten spelen. Hopla: krukken aan de kant, pruiken geschikt & spuiten leeg gespoten! Jihaa, tot een uur of 7h onvervalste Aussie Pub Punk Rock van de bovenste plank. Op Sjock Rock 45 beslaat hun timeslot iets meer dan een half uurtje, dus als U bij deze “Last Cause” wil zijn…
Madness @ Main Stage (08.07 / 23h45 – 01h15)
Een beetje muziekliefhebber wist natuurlijk al lang van zijn tienerjaren dat ska / rocksteady moeiteloos generaties weet te overschrijden. Denk maar aan de The Specials die als grondleggers van The Two Tone Ska mag gelden, maar als er één band is die sinds zijn ontstaan in 1976 zijn status doorheen al die als paddenstoelen uit de grond rijzende genres heeft weten handhaven, zal het wel Madness zijn. Veel woorden moeten we hier niet aan vuil maken, want met wereldhits als pakweg “One Step Beyond” gaat iedereen voor de bijl. Span alvast je meest lousy “Baggy Trousers” maar aan Buster, want als dit zootje oudjes ergens thuis hoort is het wel hier op het Sjock Podium.
Les Négresses Vertes @ Main Stage (08.07 / 21h45 – 22h45)
Het is me altijd een raadsel gebleven waarom een kunststad als Parijs zo weinig muzikale innovatie kon toevoegen aan het globale muziekbeeld. Versta me niet verkeerd, er zijn wel degelijk goede dingen te vinden in de lichtstad – ten slotte stammen ook Bérurier Noir, Magma, Treponem Pal, Motorbass, Daft Punk, Nouvelle Vague, Gotan Project, Justice, of zelfs Gong uit één van de banlieues van de Franse hoofdstad – maar gezien zijn historische reputatie als wereldstad op gebied van kunst, mode, gastronomie of wetenschap, blijft die output eerder bedroevend laag. Echter geen betere voedingsbodem dan ongerept gebied en dat moet ook Les Négresses Vertes gedacht hebben toen ze in 1987 hun accordeon van stal haalde. Wisten zij veel hoe flink de impact van hun muzikale bom ging zijn, want net als het quasi gelijktijdig ontstane Mano Negra genoot hun mix van wereldlijke invloeden met alternatieve rock internationale bijval. Dat vertaalde zich niet perse in de hitparades, maar wel in allerhande festivals die op hun kop werden gezet. En dat handjevol bands te buiten gelaten, was dat voor een bende gitanes uit Parijs zeker in die jaren best wel een vreemde eend in de bijt. “ZOBI LA MOUCHE!!!”
Pink Room @ Main Stage (10.07 / 13h30 – 14h10)
Voorjaar 2022: het was zowaar op slechts zo’n dikke acht kilometer van dit festivalterrein waar de Warande (Turnhout) zijn Club Kuub seizoen openende met een tripple bill van jewelste. Naast Radar Men From The Moon en King Dick sierde namelijk ook het Gentse Pink Room mee de affiche en dat heeft mijn door corona-perikelen vastgeroeste nek alvast geweten. Hebben we dan eindelijk een Belgisch antwoord op Victims Family? Volgens mij wel en dat ligt niet alleen aan het tweede album PUTAIN ROYALE (2021). Als een ware stormram braken de onstuitbare stroom riffs mijn arme nekwervels ongenadig in twee, but never underestimate the power of deugdzeer! Sterker nog: this was just what the doctor ordered! Kokend, dampend, stomend, hijgend, beklijvend… Helemaal aan djengelen gespeeld, help ik zover kan ik nog kan de brokstukken van het podium te rapen voor de andere bands, want ik was het volledig “Losing”! U zult er helaas vroeg voor uit de veren moeten kruipen, maar of het nu in de gedaante van Ron Jeremy is of niet: “Hail Satan!”
Snuff @ The Titty Twister (08.07 / 22h50 – 23h40)
Niet te verwarren met het Amerikaanse SNFU (Society’s No Fucking Use) waar ondergetekende in zijn angry young teens nogal verslingerd aan was, maar dat neemt niet weg dat er opmerkelijke raakvlakken zijn tussen beide bands. Weliswaar slechts met een jaar of vijf geboorteverschil, maar aangezien tussen beide bands een toch wel behoorlijke plas ligt, zijn de snijpunten alvast niet op geografisch vlak te vinden. Misschien op linguïstische wijze want zowel SNUFFSAIDBUTGOBLIMEYGUVSTONEMEIFHEDIDN’TTHROWAWOBBLERCHACHACHACHACHACHACHACHACHACHACHAYOU’REGOINGHOMEINACOSMICAMBIENCE (1989) of FLIBBIDDYDIBBIDDYDOB (1990), maakt in wezen gebruik van dezeflde taal als SNFU’s FYULABA uit 1986. Toegegeven, SNFU groeide – naast Bad Religion of Green Day – uit tot één van de skate punk hardcore grootheden van midden jaren tachtig, maar toch valt de vergelijking ook muzikaal soms door te trekken naar Snuff. Alleen dat Snuff wel covers maakt van onder meer Spice Girls en wie wil dat nu onder zijn plank zien plakken? Niettemin, aanrader: ergo het Engelse Snuff!!!
Social Distortion @ Main Stage (10.07 / 21h50 – 22h55)
Als er één band is die illustreert hoe men kan evolueren van hardcore uit 1978 (!) naar een early rock’n roll, bliues, country, vorm van punkrock, dan zal het wel Social Distortion zijn. Ondanks het hoelahoepen met gerechtelijke instanties doorheen de jaren, while the flames went higher vanwege het drugsverleden van hun frontman, mag Ness zich gerust als enigste constante bandlid tatoeëren. Dat wilt echter niet zeggen dat er niet meer met een hoog enthousiasme wordt gespeeld. Integendeel zelfs, want volgens goede Gentse bron werd de Amsterdamse Paradiso een paar weken geleden nog door een hoog oplaaiende “Ring of Fire” gesleurd. Overtuig Uzelf maar via onderstaande snapshot…
Spermbirds @ The Titty Twister (09.07 / 19h – 19h50)
Oh My God, waar is de tijd dat we nog met t-shirts van de Spermbirds rondliepen en hun muziek mee keelden alsof ze op ons lijf was geschreven. Sterker nog: waar is de tijd dat we voor ons eigen fanzine Vibration Hardcore onder meer de Spermbirds interviewden, later uitbrachten op een compilatiecassette en vervolgens een podium voor hun wisten te versieren. Hadden we in 1987 misschien SOMETHING TO PROVE? Geen idee wat dit wat dit 35 jaar later nog gaat geven, maar het staat als een paal boven water dat het hier een dubbele jubileum betreft. Onderaan een liveoptreden uit het zogenaamde Scherpenheuvel era en meer bepaald dit concert uit 1987; dankzij de Witte van Hageland Hardcore bereikbaar voor alle angry young teens. Moshen!!!
The Sadies @ The Titty Twister (10.07 / 20h55 – 21h45)
Ondanks de in het voorjaar overleden zanger Dallas Good, hebben de overige broertjes Good zich gehergroepeerd en blijken The Sadies net wel één van de bands die hun komst hebben bevestigd. Deze Canadezen hebben namelijk de nodige scratches op hun muzikale kerfstok verdiend, zoveel is duidelijk. Met hun eigen unieke sound die wordt geassembleerd uit traditionele country gospel, pyschedelische gloom, hillybilly swampblues, Bakersfield Honky-Tonk en dat allemaal gewikkeld in djingel djangel surf instrumentals of gewoon onwillekeurige murder ballads, heeft U een klein idee waar zich aan te verwachten. En dat weten ook tal van andere muzikanten, want talloze muzikale collaboraties volgde zich op: gaande van Andre Williams tot Neil Young, van John Langford (The Mekons) tot Heavy Trash (John Spencer Blues Explosion), maar deze lijst blijkt schier eindeloos. Wie The Sadies bijvoorbeeld op het tienjarig jubileum Roots & Roses (2019) heeft gezien, weet in principe genoeg. Anderen krijgen nu de kans op de 45ste jubileum van Sjock Rock.
Alle verdere info :
sjock.com
SVN's Unsane Vortex 