Voor alle duidelijkheid: verlengd tot dit weekend, kan U zich ook deze laatste dagen nog tegoed doen aan deze bijzondere POPART – VAN WARHOL TOT PANAMARENKO. Aangezien er tijdens de corona-launch van Svn’s Unsane Vortex nog geen live concerten mochten doorgaan, is er in het begin veel aandacht gegaan naar één van mijn andere passies, namelijk kunst in al zijn bizarre vormen. Zo ging in de eerste aflevering van deze art-rubriek: La Mirada Fuerte #1: Andy Warhol – The American Dream, reeds flink wat aandacht naar de popart. Dat kan ook moeilijk anders, want hoe je het ook draait of keert, heeft Popart wel degelijk verschillende decennia zijn stempel gedrukt op kunstwereld, die in de jaren veertig tot zestig werd gedomineerd door het abstract expressionisme. Maar wie popart zegt, denkt ook onmiddellijk aan pakweg The Velvet Underground, waar bijvoorbeeld in een aanvullend interview in de rubriek Creative Inertia #2: Kika Da Silva haar passie voor specifiek één van Warhols starlets, Nico, uit de doeken doet.
Eenmaal het idee opgevat om hier een soort muziekwandeling van te maken, deed het S.M.A.K. beroep op Kempische muziekgoeroe-op-pensioen, Luc Janssen, om met 10 uitgekiende al dan niet muzikanten in het muzikale aspect van de popart te duiken. Dat is namelijk zodanig divers, dat U misschien wel eens versteld zou kunnen staan wat U allemaal door uw meegebrachte oortjes zult te horen krijgen. Onder meer Lectrr, Sylvie Kreusch, Joëlle Dubois, Meskerem Mees, Soulwaxen Jonas Verschaege, openen openhartig hun popart-platenkast.
Geen idee of U dit weet, maar een grote klant in aankopen van kunstwerken (naast privécollectioneurs, musea, alsook ook bedrijven als banken etc.) is de Vlaamse Gemeenschap. Eén van die recente aankopen was dan ook voor het S.M.A.K. de rechtstreekse aanleiding om de popart die ontstond in de jaren vijftig in New York en Londen, nog eens af te stoffen. Naast de aankoop van GREAT AMERICAN NUDE #45 van Tom Wesselmann, heeft het Gentse museum (waar overigens Geelse ereburger Jan Hoet nog lang de plak heeft gezwierd), namelijk nog een aantal andere topwerken in zijn bezit. Om het plaatje helemaal rond te krijgen, werd er ook nog beroep gedaan op de privécollectie van Matthys-Colle. Met kleppers als de onvermijdelijke Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Konrad Klapheck of Tom Wesselmann, aangevuld door een selectie uit de S.M.A.K. collectie, worden er zodoende meer dan 45 topwerken samen gebracht om zo een representatief beeld van popart weer te geven.
Beeld mag U trouwens letterlijk nemen, want popart was in oorsprong niets minder dan een rebels, maar visueel toegankelijk antwoord op de glorietijd van het steeds toenemende materialisme dat werd aangestuurd door een overstroming van reclame, tijdschriften, film en de opkomende televisie. Deze visionaire reactie drong diep door in het alledaagse leven en creëerde een zodanig uiterst herkenbare voedingsbodem, dat ook tal van jonge Europese artiesten op deze trein sprongen. Ook in ons tijdperk eet men nagenoeg nog uit dezelfde trog en kaart men zowat alle scheeflopende maatschappelijke hangijzers aan. Denk maar aan het vernietigend effect van overconsumptie, rassenrellen, de digitale revolutie, seksueel moraal tot genderproblematiek, etc. Zolang de mensheid niet bijleert om tot een leefbare inkeer te komen, zal deze bron tot inspiratie dan ook nooit opdrogen.
Zoals in La Boverie ook het geval was, kan men met Warhol alleen al verschillende musea vullen, maar hier krijgt U naast voornoemde kleppers en Marcel Broodthaers, Christo, Robert Rauschenberg, Gerhard Richter, etc, ook werken te zien van minder bekende popartkunstenaars als Valerio Adami, Evelyne Axell, Guy Degobert, Etienne Elias, Pol Mara, James Rosenquist, Mimmo Rotella, Daniel Spoerri, Emilio Tadini etc. Wist U trouwens dat zowel onze eigen Raoul de Keyser, Roger Raveel als Panamarenko zich ook wel eens aan de popart durfden te wagen?
Alle verdere info:
smak.be
SVN's Unsane Vortex 