Lezers van mijn voorgaande websteks zullen deze rubriek mogelijk herkennen, want in thuisland Ierland betekent Saorstát nog steeds zoveel als een free state en wat zijn festivals ten slotte meer dan een vrijstaat in de breedste zin van het woord? Uiteraard heerste er specifiek tussen 1922 en 1937 in Zuid-Ierland een uitgesproken politieke ondertoon, maar misschien is het vanwege de ronduit Unsane Vortex waar we momenteel in vertoeven dat de idee van een vrijstaat als autonoom gebied lonkt als nooit tevoren?
Voor alle duidelijkheid: gezondheid en veiligheid voorop, dat spreekt voor zich, want het is zelfs zo dat – in tegenstelling tot de eerste lockdown – in mijn onmiddellijke leefwereld effectief de ene na de andere (cre)actieve collega in quarantaine valt. Dat zijn onmogelijk te negeren tekenen aan de wand en bijgevolg is het evident dat hiervoor maatregelen moeten worden genomen. Mea culpa, want ik zou momenteel hoegenaamd niet graag in de schoenen van een politieker staan, maar dat mag me niet beletten om kritisch te blijven. Het moet me namelijk van het hart dat mijn geloof in de nu gangbare en vooral de zo aanvoelende paniekvoetbal stilaan onder nul begint te zinken. Mede aangewakkerd doordat in diezelfde zucht onze beleidsmakers zich schuldig maken aan met elkaar de vinger te wijzen, om vervolgens zo aan hun verantwoordelijkheid te verzuimen. Er wordt misschien wel moeite gedaan om een duidelijke communicatie te hanteren, maar helaas raakt deze kant noch wal als die zowat dagelijks blijkt om te slaan. Zo was het amper zes weken geleden dat de cultuursector zijn deuren als laatste mocht heropenen, om vervolgens nu opnieuw als eerste opnieuw door een geolied hangslot geketend te worden. Het is te zeggen, het hangt af waar men zich bevindt.
Zo werd in (provincie) Antwerpen zo goed als alles gecancelled, terwijl het (overigens adembenemend) Lichtfestival in Gent (picture by Liquid Brother) in zijn totaliteit een miljoen mensen zou hebben verwelkomd. In het bij mij vlakbij gelegen Nederland gaat dan weer alles onherroepelijk dicht om 17h, terwijl afgaande op de laatste (op het moment van schrijven zelfs nog voor te leggen) update dit hier waarschijnlijk nu om 20h zou zijn. Als iemand me kan uitleggen waarom het doek specifiek om 23h – laat staan om 20h – moet vallen als noodmaatregel om het virus tegen te gaan, dan hoor ik het graag. (Zelfs al gaat het virus dan – zoals eerder naïeve tongen wel eens durven beweren – zelf slapen, lijkt mij dat alvast een reden temeer om net vanaf 20h/23h de boel op te starten, niet?) Moest het daarentegen zo zijn dat het virus in het ene gebied actiever is dan in een andere regio, dan zouden deze tegenstellende acties nog te rechtvaardigen zijn maar ik denk niet dat het virus ook maar het minste discrimineert. Iedereen welkom!!
Alle voorgaande inspanningen van de horeca- en evenementensector die zich van meet af aan als meest flexibele en solidaire sector hebben opgesteld ten spijt, kregen deze als eerste alweer een KNAL! tegen hun smikkel. Voilà, dat moest er even uit, want ik denk dat ik niet de enige ben die zich toch wel degelijk enige vragen is beginnen stellen.
Stelt U het zich dan ook eens voor hoe dit organisatorisch in zijn werk gaat. Dacht U nu echt dat meer dan 100 betrokken partners een festival ter grootte van het KNAL! Festival: Stadsfestival van de Big Bang op één, twee, drie kunnen samenstellen? Als men zich realiseert dat een gemiddeld weekendfestival al haast een jaar voorbereiding vergt om te realiseren, hoelang tijd en energie vereist een meer dan drie maanden aanslepend stadsfestival dan wel niet?
Hoe dan ook liet de universiteitsstad Leuven (en zijn 120 partners) zich niet ontmoedigen door de eerder genomen en nu nog te nemen maatregelen en is het KNAL! Festival: Stadsfestival van de Big Bang sinds 15 oktober dus wel degelijk uit zijn startblokken geschoten. Nodeloos om te zeggen dat dit wel het één en ander omhelst.
Geïnspireerd door een zeer bepaalde blinde vlek in het collectieve geheugen van de mensheid, is het ambitieuze Leitmotiv van het festival niet minder dan de verwondering over het ontstaan van de kosmos. Tenzij U grosso modo het laatste decennium verscholen zat op een op hol geslagen meteoriet, hebt U wellicht één van de 279 afleveringen meegepikt uit de dertien seizoenen van Chuck Lorre & Bill Pradys bijwijlen licht briljante sitcom THE BIG BANG THEORY (2007 – 2019).
Ik weet niet of ik ze echt allemaal heb gezien, maar tot vooralsnog is het me nog altijd een raadsel gebleven waarom onze eigen in Charleroi geboren George Henri Joseph Edouard Lemaître niet in deze razend populaire serie vermeld is geweest. Het antwoord is nochtans simpel. Zo blijkt het algemeen niet zo geweten te zijn dat diezelfde Big Bang theorie in werkelijkheid dus niet door de aan zijn astronomisch hoog IQ van 187 lijdende Jim Parsons (Sheldon Cooper) is geschreven. (Hier trouwens net verwikkeld in een 3D partijtje schaken dat voor de liefhebbers van enige intellectuele uitdaging de moeite waard is om zichzelf daarover te buigen. )
Evenredig aan zijn lange naam, was deze Belgische priester, astronoom, kosmoloog, wiskundige en natuurkundige professor aan de KU Leuven en wordt hij sinds 1931 als grondlegger van de oerknal-theorie beschouwd. Ik kan me voorstellen dat de impact van deze theorie die de wetenschap op zijn grondvesten deed daveren, ongeveer het equivalent moet geweest zijn van toen er in de Babylonische TALMOED – na de TENACH, het belangrijkste religieuze geschrift binnen het Jodendom – plots gewag van werd gemaakt dat de aarde een bolvorm zou hebben. Instant vielen baarden uit, maar niettemin werd Lemaître gestaag aanvaard als grote geleerde die uiteindelijk zelfs (onder meer) door Einstein werd voorgedragen om de hoogste Belgische wetenschappelijke prijs – de Francquiprijs – in ontvangst te mogen nemen. Of om even buiten de dampkring te denken verkreeg onze op nummer 61 gestrande Grootste Belg in 1948 met Lemaître 1565 zijn eigen planetoïde. Sterker nog: geen idee wat hier juist het nut van is, maar er werd zelfs een krater op de maan naar onze Leuvenaar vernoemd.
Analoog met het oneindige universum pakt dus ook KNAL! Stadsfestival van de Big Bang uit met een multidisciplinair programma waar muziek, expo, voorstellingen, installaties, fringe-programma’s of uitgekiende wandelparcours worden gekoppeld aan wetenschap en ruimtevaart om zo tot zijn geheel eigen Big Bang te komen.
En dat vertaalt zich letterlijk op elke denkbaar mogelijke manier. Nu bijvoorbeeld Covid-19 ons haast verplicht om vanwege creatie, of de school- en werksituatie grotendeels aan de computer door te brengen, is het maar logisch dat ook beeldende kunstenaars zich voor hun scherm plaatsen. Het is namelijk niet omdat een computer in zijn tijd nog niet bestond, dat het spoor van Lemaître niet gevolgd kan worden. Met nogmaals de revolutionaire theorie over de oerknal in de achterpan, werd dit dan ook haast het vanzelfsprekende thema voor het jaarproject van de ateliers volwassen van SLAC/Beeldende & Audiovisuele Kunst. Breng daarom zeker eens een bezoekje aan de online xpo via onderstaande link en laat U net als de cursisten evenwaardig dwalen over hoe zij als aanloop naar het KNAL! Stadsfestival van de Big Bang de verwondering van de kosmos absorbeerden. (https://www.knalfestival.be/programma/in-de-palm-van-je-hand)
Planetarium Music Festival.
Muzikaal gezien hebben helaas een aantal muzikanten als William Basinski of Hydrogen Sea door een kleine opdringere bacterie verstek moeten geven, maar dat wil niet zeggen dat er geen andere spannende dingen vallen te beleven op het door Gilles Helsen (STUK) gecureerde muziekluik. Los van de programmatie is de locatie alleen al de moeite om af te zakken. Mogelijk geïnspireerd door zijn Brusselse broertje roteren de 360° projecties en surround geluid momenteel in de op het Martelarenplein geparkeerde zogeheten ‘Dome’, die sowieso een stap in het ongewisse garandeert.
Aangezien het hele festival onmogelijk is samen te vatten in een paar woorden, dringt een nieuwe Svn’s Essential Nine zich op.
Svn’s Essential Nine:
Art: Félicie d’Estienne d’Orves presents ‘Het Oeratoom’ @ Binnenstad Leuven (vanaf 20/01/2022)
Vorig jaar werden de Leuvenaars uitgenodigd om mee na te denken over een kunstwerk dat de stad van de Koeieschieters waardig was. Uiteindelijk viel de keuze op de Franse kunstenares Félicie d’Estienne d’Orves; inderdaad een mondvol, maar dat straalt zij ook uit in haar werk. Met die nogmaals revolutionaire oerknal- theorie als grootste inspiratiebron, verkoos Félicie om deze uitdaging wat groter te zien dan een regulier afgemeten kunstwerk. Omdat zij de Leuvense binnenstad ziet als de perfecte symbolische weergave van het universum, zal haar concept mijn eigen geboortestad zowaar dan ook geheel inpalmen. Op meer dan tachtig plaatsen zullen kleine medaillons worden aangebracht waardoor U een diepere inkijk kunt ervaren in de zich ontluikende verschillende sterrenstelsels. Om maar iets te zeggen, zal men aan de Sint-Pieterskerk de grote voorstelling van ‘Het Oeratoom’ kunnen aanschouwen: het begin van tijd en ruimte. Deze installatie scant zijn overkoepelende hemel en toont vervolgens via ledverlichting welke sterrenstelsels zich op dat eigenste moment boven Leuven bevinden, meting van de afstand incluis. Leuven en zijn bewoners worden vanaf begin volgend jaar door dit uniek voor Leuven gecreëerde werk letterlijk een stapje dichter bij de kosmos gebracht en vice versa.
Fringe: performance Common Grounds @ BAC ART LAB KU Leuven (16/12/2021)
Dankzij de verscheidenheid van 120 participerende partners leer je ook andere kanten van Leuven kennen en al zeker door middel van het Fringe-parcours waarin jonge kunstenaars en wetenschappers zich mochten uitleven. Zeker als het STUK zelf in renovatie is, duiken er al wel eens niet-reguliere locaties op, zoals in dit geval BAC ART LAB KU Leuven. Met James Marsh zijn biopic over wetenschapper Stephen Hawking, THE THEORY OF EVERYTHING (2014) als thema, was dit de ideale opportuniteit om in het kader van KNAL! Stadsfestival van de Big Bang een vierledig programma in elkaar te boksen en dat is dan ook exact wat de studenten Intermedia gedaan hebben. In deze performance Common Grounds onderzoeken studenten van LUCA School Of Arts de mogelijkheden van hoe beeld en geluid kunnen versmelten. De focus ligt op hoe verschillende invalshoeken kunnen samengaan; digitaal, analoog, geluid, visueel, beweging, verbaal, etc.
Music: Karlheinz Stockhausen – STIMMUNG (1968) door Silbersee @ The Dome, Martelarenplein, Leuven (02.12.2021)
Music: Karlheinz Stockhausen – Stimmung (1968) | muzikale leiding: Romain Bischoff | co-muzikale leiding: Arnout Lems |zang: Michaela Riener, Katharine Dain, Fanny Alofs, Edward Leach, Arnout Lems, Marijn Zwitserlood |sound design: Maurits Thiel, Wouter Snoei | lichtontwerp: Jeroen Smith
We schrijven december 2008! Op één van die legendarische The Nightmare Before Christmas edities die plaatsvonden in het door Monty Python onvergetelijk gemaakte stadje Minehead, waarvan ten slotte elke weldenkende persoon weet dat Hitler groot is geworden door in dat Brits kustdorpje zijn verkiezingscampagne te lanceren (voor de freaks: S01, E12). Curators van dienst waren zowel The Melvins alsook Mike Patton. Het was dan ook die laatste stemkunstenaar die me voorstelde aan Doctor in Musical Arts Julie Steinberg, op het moment dat zij zich met haar trio Steinberg/Winant/Wolf aan het voorbereiden was om KONTAKTE te brengen.
Op een festival waar met name gitaargeweld in al zijn vormen primeerde, was het op zijn zachtst gezegd een verrassende keuze om deze waarschijnlijk meest beroemde compositie – die Stockhausen tussen de jaren 1958-60 componeerde – in de vroege namiddag te horen weergalmen in één van de door Guinness vergeven zompige zalen. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat de gewezen gitarist van het al evenzeer legendarische Sonic Youth, Thurston Moore, er als de kippen bij was om de in Canada opgenomen versie uit 1978 – dus met tape plus pianist James Tenney en percussionist William Winant – op zijn eigen label Ecstatic Peace uit te brengen.
Acht jaar later werd STIMMUNG (1968) geboren en het zal je maar overkomen als dit niet echt de bedoeling was, maar ook deze compositie werd destijds als ronduit controversieel gestigmatiseerd. (Kleine noot: in een opgefriste upcoming Re-Connecting The Dots zal blijken dat ook het meesterwerk LE SACRE DU PRINTEMPS van Stravinsky in zijn tijd een schandaal veroorzaakte, dus het is zeker gezond om zich vragen te stellen bij hoe lang de tenen van de toenmalige critici eigenlijk waren.) Deze compositie is in 51 zogenaamde momenten opgedeeld, waar in 29 van deze momenten de namen van zowat het ganse godenrijk van verschillende culturen wordt gedeclameerd. Geïnspireerd door zijn vele reizen speelde het geen rol of deze goden nu tot het Oude Griekenland of tot het rijk der Azteken behoorde. Achteraf zou blijken dat deze mijlpaal in de annalen van de muziek uit de 20ste eeuw, de prijs mag kapen van de eerste westerse compositie die uitsluitend is geconstrueerd uit zogeheten boventonen. (Gebracht door zes zangers die uit hun micro’s een ongehoord klankenpalet toveren dat is gebaseerd op voor het publiek onhoorbare grondtoon.) De controverse zit hem erin dat Stockhausen hier ook zelf geschreven erotische gedichten in verweefde en dat konden de toenmalige criticasters niet al te goed verkroppen. Deze compositie werd echter nog maar zelden live gebracht, maar daar krijgt U dankzij het Nederlandse caleidoscopisch a capella collectief Silbersee nu volledig de kans toe.
Music: KNAL! Space Jam ft. Gone Icon, Pothamus & Aili @ The Dome, Martelarenplein, Leuven (05.12.2021)
Als er een constante doorheen Planetarium Music Festival loopt, zal het wel meesteranimator Jaak de Digitale zijn. Bij zowat de helft van het muziekluik hingen zijn befaamde 360° visuals boven het hoofd van de bezoeker om – in combinatie met het uitgemeten surround-geluid – een zogenaamde immersieve totaalervaring te beleven. Dat zal op de namiddag voor Sinterklaas niet anders zijn en dan presenteren niet minder dan drie acts present om het Planetarium Music Festival waardig af te sluiten. Opener is de naar Brussel verkaste Gone Icon die zich als vocalist profileert als ambassadeur van het Alfa Kwadrant om de grenzen van de onmetelijke wereld van click ’n galaxy te verkennen. Watch out, want de Klingons hebben het Consouling label gekaapt en tillen het geheel pas helemaal de melkweg in met hun zonen Pothamus die eerder dit jaar Stu Bru’s ‘De Zwaarste Lijst’ domineerden met maar liefst drie mokertracks. Sludge, psychedelics, mantra van het betere soort; kortom alles paraat voor de zondagsmis! Afsluiter van het geheel is dan weer de samenwerking van de Belgisch-Japanse Aili met producer Transistorcake, die met hun dansbaar coronakindje “Dansu” met een beetje geluk soms zelfs de lokale supermarkt heel even een iets leukere plaats maakten.
Music: Meteor Musik & Jaak De Digitale perform EON @ The Dome, Martelarenplein, Leuven (25.11.2021)
Het is geen geheim dat regisseur George Lucas het niet zo nauw nam met de accuraatheid van zaken toen hij zijn destijds nochtans verbluffende spacebattles met veel toeters en bellen door de cinemaboxen liet knallen. (Wist hij veel dat in Europa een beetje wetenschapper in spe toch wel weet dat er in de ruimte geen geluid kan klinken.) Maar ten tijde van die eerste STAR WARS Saga’s (1979) moesten de pariëtale kwabben van dit Limburgse trio zich nog converteren naar die noodzakelijke modulaire status Gemiste kans voor Lucas, want indien U goed kijkt kan U onder de berenpoot van De Grote Beer een tattoo van Meteor Musik zien schitteren. Mogelijk heeft U dit Limburgse keyboard trio in rare pakjes reeds een paar jaar geleden gespot in het Planetarium van Brussel, maar voor diegenen die dat gemist hebben is dit de uitgelezen kans om EON (2019) alsnog af te vinken. Tijdens deze intergalactische spacetrip kruisen de door electronisch muzikaal beladen UF-F-FOE’s je rond de oren. Tel daar nog de spectaculaire 360° visuals van animatievirtuoos Jaak De Digitale bij en U zit gebeiteld voor uw eerste echte interplanetaire reiservaring. Helaas was het nogal snel uitverkocht, maar ongetwijfeld nodigt Baron Vladimir Harkonnen dit – live in dito pakjes gehulde – Meteor Musik nog wel eens uit in zijn piratenhol Giedi Prime.
Music: Nkisi – Orb @ The Dome, Martelarenplein, Leuven (04.06.2021)
“You don’t need to see to know it’s there. We experience through sound. Everything within everything. Diffusion of energy, intentions, distortions. And we are in touch with the unconscious…”, dixit Nkisi.
Music: Nkisi / Visuals: Nkisi & Jaak De Digitale / Productie: Het Depot / Met dank aan: Lafayette Anticipations & Light Art Space
Zo onmiddellijk kan ik niet terugvinden of Sinterklaas ook in de Afrikaanse wereld gevierd wordt, maar wat ik wel weet is dat Sinterklaas het hier nog wel ziet zitten om net voor zijn grote intrede nog effe loos te gaan. Dus dank U Lieve Sint, om Melika Ngombe Kolongo a.k.a Nkisi door de schoorsteenmantel van The Dome te persen. Deze Belgische dj en tevens experimentele componiste richtte samen met Chino Amobi en Angel-Ho in 2015 het label NON op. Een platenlabel met een doel als het ware en dat is trachten alle dansvloeren ter wereld te dekoloniseren. Talking about a mission, maar het feit is dat haar behoorlijk duistere electronica gevoelige snaren weet te raken. Uiteraard zijn er invloeden van techno in al zijn vormen te ontwaren, maar zelden hoor je daar allerlei Congolese ritmes doorheen die uiteindelijk resulteren in haar zelfverklaarde deconstructed club music. Dit was voor Het Depot voldoende om haar de opdracht te geven een audiovisueel werk met kosmische aspiraties te creëren. En dat is niet zomaar een hol gegeven. Integendeel, U moet namelijk weten dat in de eeuwenoude Congolese tradities verleden, heden en toekomst simultaan verlopen. Wie weet is dat wel de beschrijving van Univers Zero, maar niettemin beet Nkisi zich vast in REGARDING THE SONIC SYMBOLISM OF WHEN AND WHERE (2010), het verregaande essay dat improv saxofonist Steve Coleman schreef voor de vijfde episode van John Zorn zijn Arcana reeks. Meer bepaald : ARCANA V: MUSIC, MAGIC AND MYSTICISM en wel vanwege de evolutie van hoe planeten spiraalvormige draaiingen maken rond de zon maken. Daaropvolgend probeert Nkisi hier vat op te krijgen om via muzikale exploraties en ritmes de reeds van way before de mensheid steeds in beweging zijnde kosmische dynamieken te achterhalen. Deze commissioned trip heeft dus alles in huis wat een waar space-uitje nodig heeft. Pas dus maar op, want next gig blijkt al scheduled op de SpaceX Rocket.
Music: Ólafur Arnalds EKKI HUGSA 360° (Video) @ The Dome, Martelarenplein, Leuven (26.11.2021)
Het zal jeugdige lezers misschien verbazen, maar in de jaren tachtig was er nog geen sprake van het interwebs. De meeste muziekfreaks die zich niet bezighielden met het Eurovisiesong festival waren destijds dan ook totaal van slag toen ze vernamen van onder welke steen dat bizarre wezen Björk dan ook kwam gekropen. Nochtans kon het toen al geweten zijn, want zelfs een vreemdsoortige elf komt hoogst waarschijnlijk uit het Land der Elven en ineens stond IJsland op de kaart als meest tot de verbeelding sprekende muziekland ooit. Een reputatie die IJslanders maar al te graag hoog houden trouwens, want ook Ólafur Arnalds draagt met plezier zijn compositorische steentje bij aan deze mythevorming. Wie hem al eerder aan het werk hoorde, weet dan ook wat te verwachten. Een muzikale afdaling in ijsgevormde stalagmieten vormen het feeërieke decorum van EKKI HUGSA. Op dat wonderlijke eiland waar de wegen tot vandaag de dag nog steeds worden omgeleid om de huizen van het hundervolk – vættir – te vermijden, betekent dit zoveel als DENK NIET. U leest het goed: DENK NIET kwam dan ook als een spiritueel pamflet op een haast betoverde wijze tot bij een nietsvermoedende Ólafur. Een paar jaar geleden leed de componist naar eigen zeggen onder hevige angsten, die blijkbaar zo duidelijk te lezen vielen dat na afloop van een interactieve voorstelling, één van de acteurs een in het publiek gezeten Ólafur een papiertje toestopte met daarop EKKI HUGSA. “Ekki Hugsa is een reis in het niet-denken.”, licht Posselt toe en ziehier de magische leidraad die latere projecten zou voeden en daar is deze gelijknamige 360° video alvast één resultaat van. Voor zijn jongste album RE:MEMBER (2018) ontwikkelde het masterbrein software waarbij twee zichzelf bespelende piano’s zouden reageren op een derde – door Arnalds bespeelde – piano. De IJslandse multi-instrumentalist werd voor EKKI HUGSA bijgestaan door Berlijnse designer Torten Posselt en door hun samenwerking kwam een transcendentale audiovisuele voorstelling tot stand, die overigens sinds zijn première in 2019 op het Reeperbahnfestival in Hamburg in de kelder was verdwenen. Een reden temeer om deze screening zowaar een tweede wereldpremière aan te reiken, maar ditmaal in mijn eigen geboortestad Leuven.
Expo: ‘Verbeelding van het Universum’ @ M, Leuven (22.10.21 – 16.01.2022)
Zou Sinterklaas er iets mee te maken hebben dat er dit weekend zowaar echte astronauten in Leuven ronddwalen? De kans is reëel, want is het voor vele kindjes niet de grote droom om zelf astronaut te worden? Maar lang voordat er naar de maan gevlogen werd, sprak die onmetelijke verzameling sterren alle knappe knoppe in Europa aan, of zelfs meer nog in het Midden-Oosten, waar ze al veel verder stonden in sterrenkunde. Gecureerd door Prof. Dr. Jan Van Der Stock & Team Illuminare (KU Leuven) is het uitganspunt exact die eeuwige verwondering over de kosmos die reeds vanaf de prehistorie zelfverklaarde wetenschappers en discipelen van God het hoofd op hol deed slaan. Ze zijn er allemaal: Copernicus, Galilei, Kepler en Newton worden getoetst aan meer moderne opvattingen. Via nauwkeurige berekeningen en telescopen lag het pad naar nieuwe fundamentele verschuivingen open en deze leidden tot geheel nieuwe inzichten. Door middel van zo’n honderdtal topstukken wordt die verwondering op heterdaad betrapt en wordt een antwoord gezocht op wat onze plaats in het heelal is. Of het nu religie, mythologie, beeldende kunsten and last but not least wetenschappen betreft, allen lijken ze het zover mogelijk te gaan zoeken om toch maar een antwoord op deze fundamentele vraag te krijgen.
Expo: ‘Voorbij de Oerknal!’ @ Leuvense Universiteitsbibliotheek (22.10.2021 – 16.01.2022)
Zeker nu we ondertussen allemaal weten dat die grensverleggende theorie van de Oerknal effectief in Leuven is geschreven, mag een expo over dit genie zelf niet ontbreken. Voormalig assistent van Stephen Hawking, Professor Dr. Thomas Hertog & Hannah Redler Hawes namen deze taak ter harte en nemen de bezoeker mee op de kosmische reis die George Lemaître destijds zelf heeft afgelegd. De expo ‘Voorbij de oerknal’ houdt halt op het snijvlak van kunst en wetenschap en toont wetenschappelijke objecten die harmonieus samenvloeien met hedendaagse kunstwerken om zo de evolutie van de oerknaltheorie en moderne kosmologie weer te geven. ‘De man die wolken meet’ van enfant terrible Jan Fabre mag helaas niet meer helpen, maar op deze expo wordt – naast begrippen als ruimte, tijd, geometrie en dimensies – alvast de omvang van het universum belicht. Reken hier nog de voorwaarden voor ons bestaan bij, illusie en waarheid, ons observatievermogen, en de onpeilbare aard van de werkelijkheid en je zit gebeiteld om het kopje wel eens rond te laten spinnen.
Alle verdere informatie:
SVN's Unsane Vortex 