Nu corona stilaan terug mag omgezet worden in Surround, kan het gelijknamige podium-concept dat doorheen de jaren reeds op enkele magnifieke edities mag terugblikken, uiteraard niet achterblijven. Surround betekent letterlijk dat het podium in een geselecteerde locatie zodanig wordt opgesteld dat de bezoeker de aanrukkende artiesten vanuit elk mogelijk standpunt audiovisueel kan ondergaan. Dit jaar wordt er echter nog een stapje verder gegaan en wordt zowaar de Geelse St.Amandskerk reeds voor de tweede maal het muzikale oord des verderfs.
Wie afgelopen zomer nog vertoefde op het Gent Jazz Festival kon zelf aan de lijve ondervinden hoe multi-instrumentalist Dijf Sanders het – conform de Covid-19 regels, toen nog verplicht zittend – publiek uitnodigde mee op zijn muzikaal vliegend tapijt naar zowat alle uithoeken van de wereld te vliegen. Dat mag U overigens letterlijk nemen, want net zoals ondergetekende steeds zijn vintage mosterd in Gent gaat halen, neemt deze Gentse geluidskunstenaar pur sang geheid de stalen vogel naar culturele snijvlakken op zoek naar nieuwe inspiratie. Speurend van het Midden-Oosten tot Indonesië en terug valt er geen greintje HOMESICK (2008) meer te bespeuren en luidt het enige advies: laat U meevoeren in dat mystieke ongewisse…
Een andere veteraan die voor deze gelegenheid bereid was zijn arsenaal mondharmonica’s op te poetsen, is natuurlijk Steven De bruyn die een beetje blues-liefhebber waarschijnlijk nog wel kent van zijn periode bij Roland. Zoniet, zou het destijds ongehoorde El Fish toch een belletje mogen doen rinkelen. Het is ondertussen reeds jaren geleden, maar de frontman van het daaropvolgende The Rhythm Junks vertelde me ooit op één van die slopende nachten tijdens de Gentse Feesten, dat zijn collectie harmonica’s uit meer dan 200 stuks bestaat. Toots, slaap op je beide oren, want net als jijzelf altijd hebt gedaan, schippert ook Steven nog steeds tussen de muzikale kades van world, blues & jazz.
Ditmaal brengt hij wel goed volk mee als Karen Willems, één van die zeldzame vrouwelijke ritme-exponenten die België arm is. Sterker nog: Karen heeft zelfs een Geelse link doordat twee tapes van haar four-tapeology TERRE SOL zijn uitgebracht op Taping Policies. Voor meer over Karen Willems en haar corona-beleving verwijs ik graag door naar Creative Inertia #5 alwaar U een interview kan terugvinden dat werd afgenomen op een Gents terrasje tijdens de eerste versoepelingen.
Ondanks de internationale uitstraling die Flat Earth Society omfloerst, woont een groot deel gewoon in Gent en daar is Michel Mast geen uitzondering op. Zijn naam schudt misschien niet iedereen onmiddellijk wakker, maar als saxofonist doet Michel echter meer, zo veel meer. Denk aan bands als WoFo of The Laughing Bastards, of in feite de gehele avant-free-improv scene. Geen idee wat dit combo samen op een podium gaat geven, maar dat het U niet onberoerd zal laten staat buiten dijf.
Sinds Zwangere Guy het podium bestiert, lijkt het wel of Stikstof de enige Brusselse band is en dat ligt natuurlijk ver van de realiteit. Het Brusselse ECHT! is namelijk zo een in het oog te houden kwartet dat het in zich heeft om te knallen. Vaak ziet hun opstelling eruit als een dj-set, maar dan met ECHT(e)! instrumenten gespeeld en heeft reeds menig maal bewezen schuldig te zijn aan de opwarming van in dit geval van de kerk.
Alle verdere info & merch:
https://dijfsanders.bandcamp.com/
https://www.stevendebruyn.com/
SVN's Unsane Vortex 