Cat Flap #6: Aksak Maboul @ Het Bos, Antwerpen (14/10/2021)

Space Is Still The Place!

Hopelijk zal het voor de nieuwkomers ondertussen duidelijk zijn dat in SVN’s Unsane Vortex niet aan voorgekauwde dingen wordt gedaan. Integendeel, hoe meer ondefinieerbaar, hoe liever dat we het hebben. Ondanks gans andere muzikale ingrediënten mag in dat kielzog der onvoorspelbaarheid het Belgische Aksak Maboul gerust het kleine zusje van die andere avant-garde autoriteit The Residents genoemd worden. Oh jawel, dat is als compliment bedoeld; wie weet zijn ze het zelf wel?

Hoewel in verhouding tot The Residents, Aksak Maboul slechts een schijntje aan output op zijn palmares heeft staan, moet de verscheidenheid die Marc Hollander en Véronique Vincent sinds hun ontstaan in 1977 aan het daglicht blootstelden, niet onderdoen voor hun oudere Amerikaanse broertje. U kan het namelijk zo gek niet bedenken of het zit in verweven in die geflipte blend die beide bands zo typeert. Of het nu jazz, minimalisme, chanson, elektronica, hedendaags klassiek of regelrechte pop betreft, het passeert allemaal de revue en wel met zo’n vaart dat het Noorden wel eens in het Zuiden komt te liggen.

Stel het U voor: terwijl de niets ontziende punkorkaan vanuit Engeland heel Europa overwoekert, komt in het midden van dat migraine veroorzakende tijdperk Aksak Maboul af om tijdens een sessie van een 50-tal minuten die stekende hoofdpijn met (in zijn totaal) zeventien van ONZE DANSES POUR COMBATTRE LA MIGRAINE (1977) te bestrijden. Het was trouwens niemand minder dan Marc Moulin die zijn naamgenoot had gevraagd om dit album te creëren voor zijn toenmalige – helaas een kort leven beschoren – Kamikaze Records.

Net zoals het overigens pas drie jaar later was dat Marc zijn geliefde Crammed Discs zou oprichten, bleek het vanaf het begin duidelijk dat de invloeden vanonder zowat elke potentiële steen, uit gelijk welke uithoek van de wereld zouden kunnen komen. Geruggensteund door rasartiesten als Fred Frith, Chris Cutler of onze eigen Chris Joris, werd Aksak Maboul een meester in het ontmijnen van bestaande muziekgenres om er vervolgens zijn totaal eigen muzikaal universum mee op te bouwen. Bij het terugluisteren van de twee avant-garde klassiekers ONZE DANSES POUR COMBATTRE LA MIGRAINE en UN PEU DE L’AME DES BANDITS (1980) springen vaak vooral te onpas de originele (dus niet de zoetgevooisde) Walt Disney filmpjes van weleer voor de ogen, maar het kon evengoed de score zijn voor een onbestaande vampieren-documentaire.

Zelfs ondanks die break van ondertussen 30-jaar waarin Marc zich voornamelijk op zijn eigen label stortte, klinkt Aksak Maboul ook vandaag nog zo actueel als de huidige realiteit toelaat en knoopt het relatief recent uitgebrachte FIGURES (2020) een nieuw futuristisch patroon vast aan zijn uitgemeten klankentapijt.

Hoewel in eigen land slechts bekend in de marge, mag Aksak Maboul, samen met Placebo, zich op zijn/hun zeer eigenzinnige manier als Belgische voorloper beschouwen in het space-time-continuüm waarin (latere) bands als Stereolab zich zo graag wentelen. Een samenwerking stond dan ook in de sterren geschreven.

Hoewel Aksak Maboul hun eerste optreden na twintig jaar hiatus in 2015 in Les Ateliers Claus werd gegeven en deze nieuwe première normaal plaats zou vinden op het (afgelaste) Meakusa Festival, valt ditmaal Het Bos de eer te beurt spagaat te gaan voor wat zonder twijfel opnieuw een onvoorspelbare tocht in het ongewisse zal worden.

Xtra pluim voor Martha Maieu voor de razend knappe affiche.

Alle verdere info en merch: