Net nu ik naar aanleiding van mijn research voor een aankomend boek eindelijk mijn triscaidecafobie terug onder controle heb, werd ik door de Gentse documentairemaakster Eva Küpper (°1984) vriendelijk uitgenodigd voor de avant-première van haar nieuwste creatie DARK RIDER (2021).
Het is niet haar eerste en zal niet haar laatste zijn, maar indien iemand de kunst van het documentaire maken heeft begrepen, zal het wel deze bezielde filmmaakster en scenariste zijn. Dat is ook het Leuvense filmfestival Docville niet ontgaan, want de tegenslagen ten gevolge van Covid even te buiten gelaten, werd Eva prompt uitgenodigd om de 17de editie van het festival te openen. (Zonder meer is dit de zwaarste editie in zijn geschiedenis geweest, maar daarover elders meer.)
Met haar debuut WHAT’S IN A NAME (2009) won Eva al meteen de IDFA Competition for Student Documentary, waarin via het portret van de 52-jarige Jon Cory – een zogenoemde en verregaande lichaamskunstenaar uit New York – de perceptie tussen identiteit en gender wordt onderzocht. Het mag gezegd dat sinds de release van deze ophefmakende documentaire Eva kind aan huis is op het Docville festival.
Wat overigens niet zo moeilijk te verstaan is, want als co-auteur en co-regisseur voor Thomas Wallner’s GARDENIA, BEFORE THE LAST CURTAIN FALLS (2014) – dat een beetje met een soortgelijke transgender thematiek handelt over een gezelschap travestieten/transgenders die op vraag van de Belgische choreograaf Alain Platel voor een laatste maal het podium zullen bestieren voor een glamoureuze voorstelling van GARDENIA – werden meer dan 8 awards gewonnen, de prestigieuze Ensor for Best Documentary incluis. Of hoe een voorstelling een leven kan veranderen, werd deze spraakmakende documentaire op meer dan 60 internationale filmfestivals meer dan warm onthaald.
Een eerste aanloop naar haar eigen passie werd echter bewerkstelligd door filmmaker Bart Maes (°1965), die Eva voor één episode van zijn acht-delige bekroonde serie STEENWEG naar de Belgische tak van de motorbende Blue Angels MC heeft gestuurd. Gezien een gemiddelde motorclub – laat staan zomaar even de oudste 1% motorcycle-club in Europa – niet bepaald bekend staat om zijn vrouwvriendelijkheid, is dit op zich al opmerkelijk. Echter zelf als een fervente motorrijdster door het leven cruisende, slaagde Eva doorheen dat harde, macho pantser te dringen en daar is na twee jaar samenwerking dan opnieuw een ronduit beklijvende documentaire BETWEEN THE DEVIL AND MY DEEP BLUE SKIN (2016) uit gegroeid, die overigens werd gesmaakt door ruwweg zo’n 400.000 kijkers. Dat zijn inderdaad geen blockbuster-cijfers, maar voor een documentaire kan dit echt wel tellen. Om even in termen te praten die pakweg Hell’s Angels ook verstaan: dit is ongeveer zo’n klein Woodstockje dat haar docu heeft verslonden.
In tussentijd waren er een aantal kleinere projecten lopende, maar achter de schermen werd al meer dan vijf jaar geschuurd en geschaafd aan wat uiteindelijk DARK RIDER (2021) zou worden gedoopt. En dat was niet bepaald een sinecure. Hiervoor moest niet één keer, maar wel degelijk drie keer naar the land down-under afgezakt worden, meer bepaald naar de gigantische zoutvlakte Lake Gairdner, die één van de grootste Endoreïsche bekkens in Zuid-Australië beslaat en volgens Eva onder toezicht van de Aboriginals staat. Op dit derde grootste zoutmeer van Australië organiseren de zogenaamde Dry Lakes Races Australia jaarlijks hun beruchte Speed Week. Om U een idee te geven, Speed Week is een festival voor motorduivels die er alles voor over hebben om bestaande snelheidsrecords te verpulveren en dan praten we snel in de richting van een slordige 300 km/u. So, really not for pussy’s, if you know what I mean.
Eva weet trouwens de mythe te beamen: Animal, the master of ceremony of de man die alles in goede banen leidt, loopt inderdaad enkel en alleen in zijn onderbroek rond.
Wat in normale omstandigheiden voor gezonde mensen al one hell of job is, maar wat als de protagonist nu eens blind zou zijn? Kan U het zich voorstellen? Hoe kan iemand die zo blind als een mol is in absolute darkness het plan opvatten om het bestaande snelheidsrecord van een andere blinde man te verbreken? Blind! Wat zeg ik? Stekeblind! Afgesloten van enig zicht of licht; puur navigerend op de aanwijzingen van zijn team en met name zijn partner in crime en voormalig Grand-Prix kampioen Kevin Magee, staat het vast dat de ondertussen waarschijnlijk al 52-jarige Ben Felten de snelste blinde motorrijder op de planeet wil worden. Eva vertelde me dat gezonde snelheidsmaniakken het geblinddoekt geprobeerd hebben, maar dat 100 km/u mentaal gewoon niet viel te verwerken. (No spoiler alert, maar geloof me, dat komt nog niet eens in buurt!)
Het stond nochtans in de sterren geschreven, want zelfs als piepjonge Ben van 7 jaar oud werden dagen ingevuld door zijn zelf aangekochte tweewieler te bewerken en te pimpen, zodat hij kon uitblinken in zijn geliefde off-road trailbiken. Tijdens zijn wilde tienerjaren brak hij echter ten gevolge van een accident op een donkere weg zijn neus en moest afgevoerd worden naar het ziekenhuis. Hier was het dat hij na de nodige testen het onverbiddelijke verdict te verwerken kreeg: retinitis pigmentosa ofwel een degeneratieve oogziekte waardoor hij binnen de kortste keren genadeloos blind zou worden.
Tram drie bracht het moment van innerlijke bezinning, een soort heroriëntering zeg maar. Ben besefte dat de zegswijze ‘Het is wat het is’ een spreekwoord is dat enkel lafaards voor lief nemen en wist zijn knop in zijn voorheen destructief denken geheel om te draaien. Ben wil een verschil maken: niet alleen voor zichzelf, maar eveneens voor anderen met gelijk welke handicap. Ondanks zijn visuele beperkingen, die daarbovenop werden getekend door een paar decennia van mentale ontkenning, was Ben – zich zeer bewust van alle risico’s – vastbesloten om zijn jeugddroom na te streven, met die nuance dat hij nog steeds de snelste, maar dan blinde motorduivel op deze aardkloot wil worden. Eerder een merk dan wel een statement maar op zijn leren motorpak staat dan ook niet voor niets HELD geborduurd.
Bijzonder aangrijpend is de ontmoeting met de tiener Jed, die een soortgelijke oogaandoening heeft en die uiteraard met zichzelf in de knoop ligt om zijn weg te vinden. Voor beide partijen een uiterst confronterende ontmoeting is wel het minste dat je daarvan kan zeggen.
En daar gaat DARK RIDER echt over. Hoe erg het geleden leed ook mag zijn, indien een manier gevonden kan worden om de zogenaamde mentale knop om te draaien, zal men perspectieven vinden. In dit geval gaat het over een jeugddroom nastreven door een snelheidsrecord proberen te verbrijzelen, maar onderliggend is dat een metafoor voor hoop. En vanuit hoop groeit moed, die op zijn beurt weer kan uitgroeien tot een positieve kracht om verder te kunnen met de strijd die leven noemt. Er is een Japans spreekwoord dat zegt: ‘Er zijn geen problemen, enkel oplossingen’ en dat is exact wat hier op totaal beklijvende wijze werd verfilmd.
Eva is overigens niet alleen op pad als regisseuse, maar met een hele ploeg uiteraard. Zo mag de apetrotse mama ook wel eens in beeld komen bijvoorbeeld, maar evenzo werd geheel terecht haar cameraman bejubeld voor zijn verbluffende beelden die met recht en rede bewijzen dat misschien zelfs in het bijzonder documentaires op het grote scherm moeten beleefd worden om ten volle van het effect te kunnen genieten.
Wijlen enfant terrible Johan Anthierens draait zich wellicht om zijn in graf, maar als tegenhanger van zijn beruchte uitspraak mag hier gerust het omgekeerde geponeerd worden, namelijk ‘Alles is mogelijk, als je maar wilt!’
Momenteel loopt DARK RIDER in verschillende bioscopen als Cinema Zed (Leuven), Sphinx (Gent), Buda (Kortrijk), Cinema Storck (=Kinepolis Oostende), Cinema Aventure (Brussel) en Cinema Lumiére (Brugge en Antwerpen). Maar ook onze Noorderburen of onze Waalse vrienden worden niet vergeten en daar zal DARK RIDER van respectievelijk 8 juli in de Nederlandse bioscopen verschijnen of in de maand augustus in zowel Cinema Caméo (Namen) en Cinema Churchill (Liège) te zien zijn.
Alle verdere info op :
SVN's Unsane Vortex 