‘Roadburn 2021 will be taking place in an infamiliar format – but it will still retain the hailmarks of what makes the what makes the usual editions a must-attend event for fans of heavy music around the globe. Roadburn Redux will feature exclusive performances live at the 013 venue which will be broadcast around the world via our purpose-built platform which includes a real-time live blog. In between those shows will be a whole programme of premieres and special performances as we continue to highlight the most innovative and engaging artists in the Roadburn Universe.’
Wie had dit ooit kunnen denken?
Begin vorig jaar werd het festival amper een paar maanden voor de corona-uitbraak nog verkozen tot ‘Beste Festival’ van Nederland vanwege zijn compromisloze, zuiver artistieke keuzes die hun tijd ver vooruit blijven, maar het festival heeft daar tot nog toe nog maar weinig plezier aan kunnen beleven. (Tenminste, toch niet op de normale manier.)
Het is dan ook niet voor niets dat het in zowat alle hoeken van de wereld geweten is dat het kleine Tilburg jaarlijks rond Pasen in een sonische wervelstorm wordt gedompeld die zijn weerga niet kent. Van alle meegemaakte concerten doorheen Europa zal het voor mij persoonlijk wel op verschillende Roadburn locaties geweest zijn waar ik mijn meeste out-of-body-experiences heb ervaren. Ik denk spontaan aan het fenomenaal straffe Wolvennest verleden jaar, maar ook aan eerdere passages van Swans, Loop, Caspar Brötzmann, Sunn O))), Magma, en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Belangrijk detail: U moet weten dat Nederland niet aan dezelfde regels zit gebonden als in pamperend België. In short: het mag daar wel een streepje harder staan en dat is in het kader van heavy gitaren logischerwijze een essentieel onderdeel. Zeker in het geval van een Swans of Sunn O))) die wegblazen tot hun handelsmerk hebben uitgebouwd. (Zeg nu zelf: het zou toch een beetje raar zijn om een al dan niet gerenommeerde kunstschilder uit te nodigen om vervolgens te eisen dat er bijvoorbeeld niet met de kleur zwart mag gewerkt worden?)
Dat we nog niet onmiddellijk kunnen terugkeren naar onze vertrouwde festivalwereld zal ondertussen wel voor iedereen duidelijk zijn, maar moet men daarom bij de pakken blijven zitten? Nee, natuurlijk niet! Helaas is het even duidelijk dat het – nochtans op zich goed initiatief – om ter vervanging allerlei online events te creëren, dit het hoegenaamd niet kan halen van the real thing.
Dat heeft het team van Roadburn alvast goed begrepen en heeft zichzelf noodgedwongen heruitgevonden. Online festivals bestaan op zich al langer, maar onder de noemer Roadburn Redux komen Walter en zijn ploeg met een nieuwe insteek voor wereldwijde festivalbeleving op de proppen. Zo zullen in hun constante queeste om de meest vernieuwende muzikanten in hun genre op de kaart te zetten, dit weekend vanuit de Tilburgse concertzaal 013 tal van exclusieve premières live worden uitgezonden via een speciaal hiervoor opgericht digitaal platform. Bij Roadburn mag U exclusief vrij letterlijk nemen. (Het gros van de bands is simpelweg vereerd om op dat podium te staan en doet met plezier een extra effort voor dit gebeuren.) Er werd echter nog een stapje verder gegaan door naar analogie met wat in de kunstwereld wel vaker voorvalt, evenzo aan een flink aantal artiesten te vragen of zij speciaal voor deze virtuele Roadburn editie een zogenaamd commissioned werk ineen konden boxen.
Misschien zelfs een beetje in het kader van het in België gepromote Luister Belgisch als U wil, wordt hier alvast gefocust op het Brusselse Of Blood and Mercury. Ondanks dat mama Natuur er verleden jaar anders over besliste, blijft het vertrouwen en het geloof zodanig sterk dat team Roadburn met een vaste hand de dobbelstenen opnieuw laat rollen en Of Blood and Mercury ditmaal uitnodigde om zich voor deze virtuele editie te engageren voor zeg maar een heus in situ project. Resultaat van deze hoger gelegde artistieke lat mondde uit in ‘The Other Side of Death’, wat U dus op 18 april exclusief in zijn geheel kan bewonderen.
‘Inspired by their own interpretations of conceptual death in religious and historical literature, they liken the process to an abstract painting. On record, their ethereal dream pop has the ability to transform and distort reality. Live, the possibilities are endless – and with a subject matter that is without known limits – we can expect to be whisked away on a journey through what is yet to be fully explored or articulated. We can think of no better companions with which to explore The Other Side of Death.’
Naar aanleiding van die geplande albumvoorstelling vorig jaar op Roadburn, hadden we afgesproken om al een interview te houden in hun zelfverklaarde House of Philosophy in Stokkel. Dit ging echter spontaan nogal breed over allerlei verschillende topics betreffende muziek, cultuur en al dan niet terechte subsidieregelingen, maar aangezien het Roadburn time is, werd vanuit die vertaling het gedeelte betreffende muziek gedestilleerd.
SVN’s Unsane Vortex: Hallo Michelle en Oliver, vooreerst proficiat met jullie debuut als Of Blood and Mercury. Het is wel even iets helemaal anders jullie voorgaande muzikale output als Emptiness of Bathsheba. Mij lijkt het alvast een helse tour om die innerlijke knop om te draaien, maar indien ik het goed heb begrepen was het gehele proces een zware bevalling?
Michelle & Oliver: Jawel, dat mag je wel zeggen. Naast de compleet verschillende stijl leek ook het uitbrengen van het album alleen al een beetje vervloekt.
SUV: Hoe bedoel je?
M&O: Omdat het juiste materiaal hier niet aanwezig was, boekten we zoveel als we konden een studio in Brussel. Het is echter niet ideaal om nu eens een halve dag te kunnen boeken en dan weken niets, om vervolgens – al was het maar een paar uur – opnieuw studiotijd te bemachtigen. Op den duur probeerden we hier in ons appartement bepaalde dingen op te nemen, maar dat werd altijd wel door iets onderbroken: een huilende baby van de buren, of gewoon het straatlawaai, etc. Als we dan uiteindelijk klaar waren met opnemen in de studio, bleek dat er iets fout was met de master, waardoor nog later bleek dat we een verkeerde versie hadden gekregen en zo ging dat maar door. Zelfs met de video leek alles fout te lopen, van de geschikte locatie vinden, tot computerproblemen, tot problemen met de subsidieregelingen etc.
SUV: Daar zijn jullie niet de enige in vrees ik, maar een verkeerde versie verkrijgen? Hoe krijg je dat voor elkaar?
M&O: Door dat fragmentarisch opnemen krijg je een versnipperd beeld van je muziek. Met daarbovenop de mogelijkheid om dingen alsnog aan te passen, maar zo krijg je enorm veel verschillende files die misverstanden kunnen doen ontstaan. Vaak met verregaande consequenties zelfs, want als ik er zo even over nadenk zijn we in mei 2018 beginnen opnemen om in oktober 2019 uiteindelijk onze master te verkrijgen. Hiermee konden we dan naar ons label (Het Gentse Consouling Sounds, nvdr) stappen, waar in eerste instantie alles eindelijk ging samenvallen. Alleen dat daar dan de releasedatum nog eens een half jaar later werd geprikt. We zijn aan het album beginnen schrijven in 2017, opname 2018-2019, om dan uiteindelijk op 17 april 2020 uit te komen en gepresenteerd te worden op Roadburn, dat op zijn beurt niet kon doorgaan vanwege Corona-maatregelen.
SUV: Ik kan me voorstellen dat dit de moed in de schoenen doet zakken, maar wat ik wel opmerkelijk vind is dat – hoewel er de laatste jaren wel een duidelijke muzikale verschuiving merkbaar is – Roadburn toch gekenmerkt blijft door eerder het pad van het heavy spectrum te bewandelen. Blijkbaar was ‘Strangers’ zo overtuigend dat de uitnodiging voor een albumpresentatie op Roadburn zomaar in de bus valt?
M&O: Ja, wij vonden dat zelf ook verrassend. Het is wel zo dat wij werken met Doomstar Bookings in Eindhoven en op een gegeven moment kreeg ik een mail waarin op basis van ‘Strangers’ de vraag gesteld werd of we interesse hadden om deze plaat voor te stellen op de editie van 2020.
SUV: Wat was de eerste reactie: ‘Nee?’
M&O: (Al lachend) Nee, we waren onmiddellijk enthousiast natuurlijk. We hebben er vroeger al wel gespeeld met Emptiness of Bathsheba en weten dat het een super georganiseerd festival is, met steeds opnieuw een ongelooflijke line-up die je niet snel elders zal ervaren. Maar dit kwam inderdaad wel als een verrassing.
SUV: Roadburn was amper een paar maanden voor corona de wereld in zijn grip begon te krijgen bekroond als Beste Festival van Nederland, maar helaas gooiden de krachten der natuur roet in het eten om hier daadwerkelijk van te kunnen genieten. Was het dan de bedoeling dat jullie gewoon mee overvloeiden naar volgend jaar?
M&O: Ja, dat was inderdaad ongelooflijk spijtig. Iedereen weet dat de Roadburn staff elk jaar opnieuw zo hard werkt om iets ongelooflijks samen te stellen, en dan krijg je een pandemie om alles te verstoren. Naar ons toe kwam er inderdaad wel quasi onmiddellijk daarop een mail met de verontschuldiging dat het festival noodgedwongen zou worden uitgesteld, maar ook met de vraag of wij eventueel geïnteresseerd waren om dan mee naar volgend jaar te verschuiven. Wat op zich zeker OK was, maar na een tijd begon het echter te kriebelen om het album alsnog uit te brengen. We hadden al zoveel meegemaakt dat het desnoods in eigen beheer kon uitgebracht worden, al was het maar om over die berg pech heen te geraken. Maar goed dat we dat niet gedaan hebben, want eigenlijk hebben we voor dit album flink geïnvesteerd in nieuw materiaal en aangezien onze contacten vooral in de Black Metal wereld zitten, zou het een beetje onbegonnen werk zijn om nog een scene op te bouwen vanuit social media etc. Gelukkig konden we op Consouling Sounds rekenen, maar met al die bovenstaande elementen samen is het moeilijk om zelfs nog maar te starten en is uiteindelijk het album behoorlijk onder de radar gebleven. Niettemin zijn we er toch heel fier op.
SUV: Roadburn lijkt me nochtans de ideale plek om uit de startblokken te schieten, maar hoe combineer je dat dan met je andere bands?
M&O: Dat is niet altijd even gemakkelijk. Zeker bij Enthroned ligt de druk soms hoog, maar ook Emptiness – waarvan het nog niet eens bepaald is welke stijl dit juist is, een soort dark-French-music – is een beetje een ongeleid projectiel dat stilaan zijn eigen leven begint te leiden.
SUV: We zullen het snel horen, want eveneens Emptiness kleurt de affiche. Ik vraag me wel af: ik zie hier bassen en gitaren staan, maar je vertelde daarjuist over nieuwe investeringen?
M&O: Ja, we spelen beiden een beetje van alles, maar het liefste wat ik doe is mezelf laten verdwalen in het componeren. En dat kan in elke richting uitlopen, met alle bijbehorende gadgets of keyboards bijvoorbeeld.
SUV: Wel, aangezien jullie bijna op moeten, klokken we hier misschien best af. Alvast hartelijk dank voor dit gesprek en vooral geen paniek, we staan op de eerste digitale rij.
M&O: Heel graag gedaan en hopelijk tot snel live ergens natuurlijk.
Of Blood and Mercury bandcamp & info: https://ofbloodandmercury.bandcamp.com/album/strangers-2
SVN's Unsane Vortex 